Περί παιδείας και απαιδευσίας...

Bonsoir -δηλαδή bonjour τέτοια ώρα- σε όλους.  Λέω να κάνω ποδαρικό με ένα χιλιοειπωμένο- φαύλο θέμα: ΠΑΙΔΕΙΑ. Πρώτα, όμως, θα σας κάνω μία μικρή εισαγωγή, ένα ζεσταματάκι.

ΠΕΥΣΙ: Μπαίνει η καθηγήτρια της έκθεσης ένα μουντό πρωινό και μας ρωτάει τι γνωρίζουμε για το Κυπριακό. Από τα δέκα παιδιά μόνο εγώ σηκώνω το χέρι μου και απαντώ. Το μεσημέρι της ίδιας μέρας μπαίνει η καθηγήτρια της ιστορίας μας και μας ρωτάει τι γνωρίζουμε για την επανάσταση του `21 και για τον πόλεμο του `40 ειδικότερα (όχι αυτά τα πασαλείμματα που κάνει το σχολικό). Από τα δέκα άτομα μόνο εγώ σηκώνω το χέρι μου (να τονίσω ότι ήμασταν μαθητές Γ` Λυκείου, θεωρητικής κατεύθυνσης). Το ρεσιτάλ, όμως, ήταν στο μάθημα της λογοτεχνίας. Γώγου: ηθοποιός που έκανε μικρή καριέρα δίπλα στη Βουγιουκλάκη. Σεφέρης: Oscar, Grammy, Νόμπελ, θα σας γελάσω κάτι τέτοιο. Αναγνωστάκης: κομούνι του κερατά. Καβάφης: ξεφωνημένη της εποχής.

ΦΕΤΟΣ: Οι εννέα έχουν περάσει νομική, παιδαγωγικά, κ.λπ. (μαγκιά τους και μπράβο τους) και η υποφαινόμενη έβγαλε 12.200 και έδωσε φέτος για δεύτερη φορά πανελλήνιες.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Το αφήνω στην κρίση σας.

Το παραπάνω παραδειγματάκι (ένα απ` τα πολλά μπορώ να σας εξιστορήσω)  ασφαλώς και δεν το λέω για να δείξω τις γνώσεις μου, διότι αφενός και δεν ξέρω τίποτα ακόμη, αφετέρου θεωρώ αυτά τα πράγματα αυτονόητα. Ο λόγος που αναφέρω αυτό το παράδειγμα είναι για να καταλήξω σε ένα ερώτημα: Εν κατακλείδι –που λέει και ο Σιδηρόπουλος- λαμβάνουμε ουσιαστική μόρφωση και παιδεία ή μήπως λαμβάνουμε απλά στείρα, άκαμπτη, ξύλινη «γνώση»;

Οι περισσότεροι, νομίζω πως θα συμφωνήσετε με το δεύτερο. Είμαστε απόφοιτοι λυκείου και με το μπορντέλο εκπαιδευτικό σύστημα που διαθέτουμε, βγαίνουμε και δεν ξέρουμε τίποτα ουσιαστικό!!! Δεν καλλιεργούμε αυτό που λέγεται παιδεία.

Μη τα ρίχνουμε όλα, όμως, στο κράτος. Ναι, όλα ξεκινούν απ` το σχολείο. Ναι, εκεί πρέπει να πάρουμε τα πρώτα μας ερεθίσματα. Ναι, το σύστημά μας είναι για τα μπάζα (προσπαθώ να είμαι κόσμια, ακόμα). Εσύ, όμως,  βρε σαρδανάπαλε –ναι, σε εσένα μιλάω- τι στο καλό κάνεις;! Δίνεις στο παιδί σου τα κατάλληλα ερεθίσματα για να γίνει Schopenhauer- αφού έτσι θέλεις, καθώς νομίζεις ότι κάνοντάς τον γιατρό ή δικηγόρο γίνεται αυτομάτως και άνθρωπος. Κι εσύ ρε πιτσιρίκο ξεκόλλα!!! Άσε την τηλεόραση ρε παιδί μου! Μην ακούς ό,τι σου πλασάρουν! Νομίζεις ότι ξέρουν επειδή είναι μεγαλύτεροι και φοράνε γραβάτες; Σε πληροφορώ ότι δεν ξέρουν απολύτως τίποτα! Ψάξε μόνος σου οπουδήποτε: στο διαδίκτυο, σε βιβλία, σε…. Δεν ξέρω, οπουδήποτε! Στο μυαλό είναι ο στόχος- το νου σου, ε;! Μην τους αφήσεις να σε υπνωτίσουν, μετατρέποντας σε, σε άβουλο πιόνι. Γίνε ενεργητικός και πάρε τη ζωή σου στα χέρια σου! Δες, άκου, γεύσου, μύρισε, άγγιξε, διάβασε, συζήτησε: έτσι γίνεσαι άνθρωπος, και όχι φορώντας γραβάτα...

Καλό ξημέρωμα!