Φοβάμαι...

 

 

Καλημέρα σας! Είμαι ξαπλωμένη σε μία απ` τις ομορφότερες παραλίες των Συβότων, τον Γαλλικό Μόλο και λιάζομαι απ` τις 9:00 π.μ. Το νερό είναι πεντακάθαρο και δροσερό ό,τι πρέπει, δηλαδή, για μια θερμή μέρα. Ευτυχώς είχα χαρτί και στυλό μαζί μου, αφού την αφορμή μου την έδωσε ένας πιτσιρικάς, ονόματι Παναγιωτάκης, ο οποίος φώναζε: «Μανούλα, δε θέλω να μπω στο νερό! Φοβάμαι…».

Μόλις τον άκουσα, είπα μέσα μου κι εγώ Παναγιωτάκη μου, αλλά όχι τη θάλασσα (τη θάλασσα τη λατρεύω!!!).

Φοβάμαι τους μεθυσμένους, διότι δεν έχουν καθαρή σκέψη. Φοβάμαι τα όνειρα, διότι σου χαρίζουν στιγμιαία χαρά μα σπάνια βγαίνουν αληθινά. Φοβάμαι τις πάγιες καταστάσεις, διότι δε μπορείς να τις αλλάξεις ή έστω να τις ομορφύνεις. Φοβάμαι τον θάνατο, διότι είναι μια πάγια κατάσταση.

Μάλλον θα με περάσατε για τρελή, καθώς κανένας λογικός άνθρωπος δε σκέπτεται τέτοια πράγματα όταν είναι για μπανάκι. Εγώ, όμως, θέλω να ξεχωρίζω από τη… μάζα (τρομάρα μου!!!).

Τί άλλο φοβάμαι…; Το δημόσιο. Ναι, το δημόσιο. Και μάλιστα δύο πράγματα: αφενός να μη διοριστώ ποτέ (τρομερός εφιάλτης, τι να σας λέω), αφετέρου το απαθές, γεμάτο απορία, βαρεμάρα βλέμμα που σε καρφώνει αδίστακτα και σε εκβιάζει. (Να τονίσω σ` αυτό το σημείο ότι αναφέρομαι σε ένα μεγάλο τμήμα δημοσίων υπαλλήλων, και όχι σε όλους). Φοβάμαι τους δήθεν, αυτούς δηλαδή που έχουν εικόνα οσίου, ενώ μέσα στην καρδιά τους κρύβουν μαύρη ψυχή. Φοβάμαι να κάνω σχέση, ίσως διότι αυτό συνεπάγεται και μία «χ, ψ» ευθύνη. Άρα, συν τοις άλλοις, είμαι και ευθυνόφοβη.

Τελικά αυτόν που φοβάμαι πιο πολύ απ` όλους είναι ο ίδιος μου ο εαυτός. Κάθε μέρα ανακαλύπτω και μία νέα του πτυχή, που δεν ήξερα. Αυτό, εν μέρει με εκπλήσσει, διότι βλέπω ότι είμαι μια ανεξάντλητη πηγή χαρακτηριστικών αντίθετων μεταξύ τους. Απ` την άλλη, βέβαια, με φοβίζει καθώς δεν ξέρω τι μου ξημερώνει, τι θα αντιμετωπίσω. Φοβάμαι να έρθω αντιμέτωπη με τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν ξέρω αν θα με αντέξω. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να με μάθω.

Έχω αρπάξει ελαφρώς, οπότε λέω να σηκωθώ και να πάω σιγά- σιγά σπίτι μου. Λογικά την ώρα που θα ολοκληρώνω το άρθρο θα είναι μεσημεράκι, οπότε το καλημέρα θα είναι ψιλοάκυρο.

Καλό υπόλοιπο Σ/Κ να έχετε!