What's with Φλου?

Ναι, ντάξει chill! Δυο άρθρα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Είπα να βρω τον παλιό καλό μου εαυτό. Έτσι κι αλλιώς το γράψιμο αποτελούσε για μένα μια μορφή ψυχοθεραπείας και εσείς οι εθελοντές ψυχολόγοι  μου. Οπότε ή θα πέσω πάλι στα ψυχοφάρμακα  για να μη σκέφτομαι ή θέλετε δε θέλετε θα με επωμιστείτε!

Τι παίζει στη ζωή μου από το `13 ουσιαστικά που έκοψα αρκετά τη συχνότητα συγγραφής άρθρων:

·         Ξεκινάμε βασικά από τον Νοέμβριο του `12, οπότε και γνώρισα τον καλό μου. Τα ξέρετε τώρα, ήταν οι αρχές, ήμασταν στις κάψες και τους έρωτές μας, που μυαλό για να γράψω; Εδώ ξεχνούσα άλλα βασικότερα πράγματα, όπως πχ να φάω (ποιος; ΕΓΩ να ξεχάσω να φάω, σαν ανέκδοτο ακούγεται), δεν είχα μυαλό για τέτοια.

·         Αφότου πέρασαν οι πολλές οι κάψες και τα μέλια, ήρθε το Εράσμους! (Μισό λεπτό, πάω στη γωνία μου, να κλάψω σε εμβρυική στάση για 2-3 ώρες, κι έρχομαι) Όσοι δεν πήγατε όσο ήσασταν φοιτητές, κάνατε μεγάλη βλακεία, μεγαλύτερη κι απ` αυτή του Γιωργάκη. Όσοι είστε ακόμα φοιτητές αλλά δε θέλετε να πάτε ή δεν προλαβαίνετε έχω να σας πω ότι είστε πιο χαζοί και από τον Σαμαρά (βαριές κουβέντες τώρα). Όσοι ετοιμάζεστε να πάτε, αφενός σας φθονώ και αφετέρου εύχομαι ολόψυχα να περάσετε υπέροχα και να αδράξετε μία ευκαιρία που σας δίνεται για να διευρύνεται το μυαλό σας, τις γνώσεις σας, τις εμπειρίες σας, να γνωρίσετε νέο κόσμο, να δείτε νέους τόπους, να κάνετε μεταμόσχευση συκωτιού και στομάχου. Όσοι έχετε ήδη πάει, με καταλαβαίνετε απόλυτα.

·         Κατά τη διάρκεια του Εράσμους έπαθα μια βαρβάτη καταθλιψάρα, διότι ένιωθα (και πρακτικά ήμουν) μόνη. Πέρασα ένα δίμηνο κλεισμένη στο δωμάτιο, κουκουλωμένη κάτω από το πάπλωμα, έβγαινα μόνο για να πλένομαι που και που, να τρώω και να καταναλώνω τρελές ποσότητες αλκοόλ κάθε μέρα.

·         Μετά επιστροφή από το Εράσμους it is. Ακόμα πάσχω από PES (Post Erasmus Syndrome) και δεν το έχω ξεπεράσει τελείως. Όσοι έχετε πάει, με καταλαβαίνετε, όσοι θα πάτε θα με καταλάβετε, όσοι δεν πήγατε, τον πούλο.

·         Στο μεσοδιάστημα αφενός τα τσούγκρισα με μία καλή φίλη, η οποία σταμάτησε να μου μιλάει χωρίς λόγο (που σίγουρα θα υπήρχε λόγος, κάτι θα της έκανα, αλλά δεν μου είπε ποτέ, παρ` όλες τις προσπάθειές μου).

·         Αφετέρου ένας παλιός φίλος μολύνθηκε από HIV και ζήσαμε μεγάλες σκηνές δράματος.

·         Μετά πέρασα ένα εξάμηνο σχετικής απραξίας, με εξαίρεση τη σχολή και ένα ιδιαίτερο (ναι, μεταλαμπαδεύω τα φώτα μου στη νέα γενιά), το οποίο

·         Συνεχίζεται και αυτό το εξάμηνο με το ιδιαίτερο, την πτυχιακή και κάποια μαθήματα που χρωστάω. Και καλώς εχόντων των πραγμάτων έως τον Σεπτέμβρη πάμε για πτυχίοοοοοοοοοοοοο (αυτό δηλώνει αφενός τη χαρά μου που πήρα πτυχίο και αφετέρου το πώς θα προσπαθώ να ανάψω τη φωτιά στη νέα μου δουλειά ως βοηθός ψησίματος στη σουβλακερί «Ο Μητσάρας ο μερακλής» με το όνομα).

·         Το βασικότερο απ` όλα, όμως, ήταν ο θάνατος του κολλητού μου και μοναδικού παιδικού μου φίλου.

Εν κατακλείδι βρίσκομαι σε μια φάση, που δεν ξέρω τι θέλω να κάνω ακριβώς στη ζωή μου.

               

Αυτά από μένα darlings! Καλή βδομάδα να χετε!