Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Όταν ο Σωκράτης πήγε για... φραπέ






Καλησπέρα σας!


Μόλις διάβασα το άρθρο «O ANTIΛΟΓΟΣ "ΣΤΟ 100 ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ», απ` το ιστολόγιο του Snake ( http://badassmoviesblog.blogspot.com/).

& ναι! Τελικά είμαι 100% σίγουρη! Η γενικευμένη μαλακία στην Ελλάδα δεν στερεύει ποτέ! Εγώ θεωρώ υπερβολικές αυτές τις μαλακίες που γράφει κάθε κομπλεξαρισμένος Νεοελληνάρας & όχι αυτά που γράφει ο Snake!

Γιατί να είμαι υπερήφανη;

Επειδή, η χώρα μου είναι πρωταθλήτρια της λαμογιάς, του ρουσφετιού, του συμφέροντος, της μίζας, της α(ν)εργίας, της κουτοπονηριάς, του συμφέροντος, του μότο «ο θάνατος σου η ζωή μου» ή -εναλλακτικά- «να `μαι καλά ΕΓΩ & στα αρχίδια μου οι άλλοι»; Επειδή, η παιδεία μας φτάνει στο επίπεδο: «Δες έναν παλιομαλάκα! Κουνήσου ρε γαμώ το στανιό μου, έχουμε ένα σωρό γαμωδουλειές να κάνουμε!»;  Επειδή, ο κάθε ασυνείδητος πετάει –στην καλύτερη των περιπτώσεων- τη γόπα  απ` το παράθυρο του αυτοκινήτου του για να μη λερώσει την κουρσάρα του (την οποία αγόρασε με τα χρήματα της επιχορήγησης για 10.000 ρίζες ελιές ενώ αυτός δεν έχει ούτε το 1/3 των ριζών) & παρεξηγηθεί η χαζογκόμενά του;

Επειδή, ακούω από παιδιά της ηλικίας μου να κοιτάνε το επάγγελμα που θα επιλέξουν να τους εξασφαλίζει χρηματικές απολαβές & ΟΧΙ να τους ολοκληρώνει (συγχαρητήρια στους γονείς & την κοινωνία!); Επειδή, ακούω από αγόρια της ηλικίας μου να θέλουν μία γκόμενα (κατά κόσμον μουνάρα)  μόνο & μόνο για να την πηδήξουν & ας έχει IQ ραδικιού & προσωπικότητα 0 (συγχαρητήρια για άλλη μια φορά στους γονείς & την κοινωνία!); Επειδή, ακούω κορίτσια της ηλικίας μου να λένε ότι θέλουν να βρουν έναν ματσωμένο για να τους κάνει ακριβά δώρα & να τους πηγαίνει σε χλιδάτα club (βλ. 2 προηγούμενα);

Επειδή, στρέφουμε τους τουρίστες προς την Τουρκία (& την κάθε Τουρκία), καθώς οι άνθρωποι εκεί είναι ΠΙΟ ευγενικοί & εξυπηρετικοί & οι τιμές πολύ ΠΙΟ λογικές;

Επειδή, το πρωί στη δουλειά καίγεται το τηγάνι του διπλανού μου & δεν το βγάζω από τη φωτιά ενώ το βράδυ πίνω μπύρες μαζί του;

Επειδή, είμαστε μία από τις χώρες με τα περισσότερα ταμπού από το σεξ μέχρι την πολιτική; Επειδή, στα κοινά 16-44 έχουν πέραση τα τούρκικα & τα χαζοελληνικά σίριαλ, η Πάνια, το dancing with papars, το just the 2 of ass, ο Bieber, o Βέρτης & το Sex & the City;


& όχι, μη μου αρχίσετε τα: «Όταν οι Έλληνες δημιουργούσαν πολιτισμό, οι ξένοι παίρνονταν με τους μπαμπουίνους στις μπανανιές/ Όταν ο Πλάτωνας αγόρευε & ο Αριστοφάνης έγραφε κωμωδίες, αυτοί δεν είχαν ανακαλύψει ούτε τη φωτιά». Κατ` αρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΑΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ!!! Ούτε με τον Σωκράτη, ούτε με τον Ελύτη, ούτε με τη Μερκούρη (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων εννοώ τη Μελίνα & όχι την Ειρήνη), ούτε με τον Κακογιάννη. Εν συνεχεία, θα επαναλάβω το: ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΑΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΔΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΑΡΟΝ & ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΜΕΛΛΟΝ!!!

Τα είπα & ξέσπασα! Τώρα ποιος τ`  άκουσε είναι ένα άλλο θέμα! Πάντως, σ` ευχαριστώ πολύ Snake για την αφορμή που μου έδωσες μέσα απ` το blog σου.

Καλό ξημέρωμα!

9 σχόλια:

  1. Είδα και εγώ νέο αναγνώστη στο blog και είπα να ρθω μια βόλτα. Εξεπλάγην ευχάριστα που διάλεξες την συγκεκριμένη ανάρτηση μου, καθώς δεν είναι ιδιαίτερα "δημοφιλείς" οι απόψεις μου επί του θέματος, άσχετα εαν το πήγα το όλο θέμα χαλαρά. Σε ευχαριστώ λοιπόν για τα καλά σου λόγια για τον "Αντίλογο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γενικότερα, ψάχνω άλλα blogs για να εμπνευστώ, αναφέροντας ΠΑΝΤΑ την πηγή της έμπνευσής μου. & οφείλω να ομολογήσω πως το ιστολόγιό σου μου έχει προσφέρει αρκετή απ` αυτή. Εκτός απ` αυτό, λοιπόν, με ενέπνευσε & το άρθρο σου για την ταινία του Μαστοράκη, ώστε να έχω υπόψη μου ένα θεματάκι για τα ταμπού του ελληνικού σινεμά & για την έλλειψη cult/ b- movies στην Ελλάδα (θα μπορούσε να θεωρηθεί «προέκταση» του «Έχει η Τέχνη όρια;»). Εγώ σ` ευχαριστώ που με ενέπνευσες, εις διπλούν μάλιστα!
      Υ.Γ. Το άρθρο αυτό ευελπιστώ να ανέβει μέχρι το τέλος της εβδομάδας.

      Διαγραφή
  2. Ετσι ρε παιδια! Πειτε τα!
    Η μαλακια στο μεγαλειο της σε αυτη τη χωρα!

    Που παμε ρε??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς, μικρό μου ξωτικό, τα λέμε. Το θέμα είναι ποιοι μας ακούνε! Γιατί, ok, το ιστολόγιο το δημιούργησα για εκτονώνω τόσο τις… «καλλιτεχνικές» μου ανησυχίες όσο και τις απόψεις & την οργή που μου δημιουργεί η κοινωνία. Το να τα λέω, όμως, για να τα ακούνε όσοι διαβάζουν το blog μου, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι είτε ρομαντικοί ονειροπόλοι είτε σινε-βαρεμένοι (με την καλή έννοια) είτε ένας συγκερασμός των δύο (όπως η γράφουσα) δε νομίζω ότι «θίγει» & πολλά τομάρια.
      Όσο για την ερώτησή σου «Που πάμε ρε??», τη θεωρώ ρητορική, διότι θα χρειαστώ ένα ολόκληρο άρθρο για να την αναλύσω! Παρ` όλα αυτά, εγώ τα λέω & εκτονώνομαι & ας μην τα` ακούει κανείς!

      Διαγραφή
  3. Δεν ξερω ΚΑΝΕΝΑΝ Ελληνα να ακουει Bieber. Κατα τα αλλα συμφωνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. & όμως καλέ μου, εγώ ξέρω! & αν δεις πως κάνανε έξω απ` την αίθουσα του “Never say never” αι μωραί παρθέναι (& όχι μόνο), θα σταυροκοπιόσουν & θα απορούσες: «Μα καλά τι έχει πια αυτό το μαλακισμένο?!».

      Διαγραφή
  4. Καλά το ότι κάτι που έκανα προκάλεσε έμπνευση, ειλικρινά δεν περίμενα να το ακούσω ποτέ! Συνήθως εξάπτω το ενδιαφέρον κάνω build up the pressure and then Bang it explodes! με αποτέλεσμα κάποιος να τρέξει να δεί σερί ταινίες με τον Σο Κοζούγκι!.

    Περιμένω το ποστάρισμα σου και ελπίζω να αρχίσει μια όμορφη συζήτηση για το πόσο προβληματικό είναι και αυτό το κομμάτι σε αυτή τη χώρα (βέβαια αυτό έλειπε να μην είναι).

    Πάντως με τον όρο "b-movie" δεν είμαι και τόσο φιλικός απέναντι του, γιατί θεωρώ πως αυτός ο όρος αν και αρχικά βγήκε να προσδιορίσει τα μπάτζετ και τις "δεύτερες" ταινίες των στούντιο, δεν αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα για το πόσο εκπληκτικές ταινίες υπάρχουν κάτω από αυτό το χαρακτηρισμο. Βέβαια καταλαβαίνω πως το χρησιμοποιείς ώστε να καταλαβαίνουν όλοι τι εννοείς οπότε πάσο. Απλά μου ρθε να το πω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σύμφωνα μ` έναν ορισμό που βρήκα στο διαδίκτυο: «Ο όρος b-movies συνήθως χρησιμοποιείται για να περιγράψει ταινίες χαμηλού προϋπολογισμού και τεχνικών μέσων, που κύριο προσόν τους είναι το ανεπιτήδευτο χιούμορ και μια αίσθηση «τόσο κακό που είναι καλό». Ο όρος άρχισε να χρησιμοποιείται στην Αμερική τις δεκαετίες του ’50 και ’60 και συνήθως περιέγραφε τις φτηνές ταινίες Ε/Φ και τρόμου που έβγαιναν κατά δεκάδες εκείνη την εποχή».
      Κατ` εμέ: «Οι b-movies έχουν να κάνουν κυρίως με το θέμα και το συναίσθημα παρά με τον προϋπολογισμό τους. Είναι οι ταινίες που πραγματικά θέλει να βλέπει ο κόσμος, οι καθαρά ψυχαγωγικές, γρήγορες και “βρώμικες”, τρόμου, Ε/Φ, περιπέτειες δράσης, exploitation, τσοντούλες και γενικά ό,τι μη συμβατικό και έξω από τα συνηθισμένα. Οι b-moves είναι από τον χώρο του φανταστικού και όχι μόνο, γρήγορες, ατμοσφαιρικές, βίαιες, αιματηρές, γεμάτες gore και γυμνό, πολλές φορές χωρίς ηθικά διδάγματα και φιλοσοφία. Είναι ταινίες που προβληματίζουν, προκαλούν, σοκάρουν ή απλά ψυχαγωγούν χωρίς κάτι περαιτέρω.»
      Εδώ είναι ένας χώρος ελεύθερης έκφρασης, οπότε καλά έκανες & το ειπες!

      Διαγραφή
  5. Συμφωνώ στον δικό σου ορισμό πάνω κάτω (διδάγματα, μαθήματα και φιλοσοφία υπάρχει σε μεγαλύτερο βαθμό πιστεύω εγώ αλλά εντάξει δεν έγινε και τίποτα)

    Απλά θα συμπληρώσω πως οι πιο επιτυχημένες ταινίες όλων των εποχών είναι b-movies με τον όρο που αντιλαμβανόμαστε εγώ και εσύ, πάνω κάτω. π.χ ποιος μπορεί να αρνηθεί πως το Indiana Jones franchise είναι ταινίες που είναι ακριβώς μέσα στον ορισμό που δίνουμε οι δύο μας. Για αυτό και εγώ άλλωστε προτιμώ να τις αποκαλώ Bad-Ass Movies σε ελεύθερη μετάφραση "γαμηστερές".

    Aναμένω το κείμενο δεσποινίς Λευκή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή