Το πρώτο (ουσιαστικό) φοιτητικό ξεσάλωμα!

Καλησπέρα σας!

Τί κάνετε; Πώς είστε; Πάντα καλά!

Χθες διοργάνωνε μια συμφοιτήτριά μου μασκέ party.  Ήταν ένα πολύ ωραίο διάλλειμα μέσα στο χάος της εξεταστικής και το πιο ευχάριστο βράδυ αυτού του μήνα.

Χθες το πρωί, λοιπόν, ξύπνησα κατά τις έξι. Όχι, δεν είμαι βιτσιόζα (καλά είμαι, αλλά δεν είναι της παρούσης) και δεν μ` αρέσει να βασανίζομαι, αλλά έδινα Μορφολογία. (Και τώρα μια μεγάλη παρένθεση: Καλά, αυτοί που βγάζουν το πρόγραμμα της εξεταστικής  ανώμαλοι είναι; Σαββατιάτικα στις 9;! Τη βρίσκουν να μας βλέπουν το πρωί με περπάτημα και βλέμμα αλά “ Night of the Living Dead ” εξαιτίας της παρακολούθησης 3 ταινιών του Argento σερί του ολονύχτιου διαβάσματος. Σεβασμός στον Έλληνα φοιτητή, ο εξευτελισμός και ο χλευασμός σας δε θα περάσει!).

Μαζευτήκαμε με τις φίλες μου απ` το μεσημέρι σπίτι μου για να ετοιμαστούμε μαζί. Φάγαμε, γελάσαμε, θάψαμε κόσμο, ήπιαμε καφεδάκι (βασικά αυτές ήπιανε, εγώ δεν πίνω καφέ) και ξεκινήσαμε τις ετοιμασίες! Μετά από λίγο έσκασαν μύτη και τα άλλα δύο νούμερα οι άλλοι δύο φίλοι μας, ποζάραμε στον φωτογραφικό φακό του μπαμπά μου και το τσίρκο μεντράνο αναχώρησε με το αυτοκίνητο. Γιατί φανταστείτε να κυκλοφορούν στο μετρό μια μαύρη χήρα (η Μ.), μια νοσοκόμα (η Δ.), μια βαμπιρίνα (η Λ., εγώ καλέ!), η ξενέρωτη Ε. που δε ντύθηκε και το σούργελο ο Α. που επίσης δε ντύθηκε (αν κατά τις δύο είδατε μια τέτοια ομάδα στο μετρό, ήμασταν εμείς κατά την επιστροφή μας).

Φτάσαμε στο σπίτι της κοπέλας με γεμάτα χέρια (δεν είμαστε τσίπηδες) και προχωρήσαμε προς το σαλόνι, όπου γινόταν το party. Χαιρετηθήκαμε με τους υπόλοιπους και τα σχετικά και ρώτησα την παρέα τι θα έπινε, για να κάνω την barwoman. Όταν έφτασα στον μπουφέ με τα ποτά, βρέθηκα μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη: MARTINI!!! Είχα να πιω απ` το καλοκαίρι και όταν ξάφνου το είδα και μάλιστα σε φοιτητικό party, αφήνιασα! Δυστυχώς, όμως, υπήρχε μόνο ένα μπουκάλι, οπότε έβαλα μόνο έξι φορές…

Ως καλή barwoman τους σέρβιρα και μετά… χορός! Ναι, η Φλου ξεσάλωσε και ναι! το λέω χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος: χόρεψα και σκυλάδικα και λαϊκό- ποπ και λίκνισα τη δίμετρη κορμάρα μου σε τσιφτετέλι- τέμπους. Εκείνη τη στιγμή, κάθε ίχνος ροκ είχε πεθάνει μέσα μου! Εκείνη τη στιγμή μόνο Κιάμος, Οικονομόπουλος και Βέρτης. Αλλά το σημείο που λάτρεψα ήταν όταν έπαιξαν 70`s-80`s- 90`s: YMCA, Macarena, Bee Gees, Boney M. και δεν συμμαζεύομαι συμμαζεύεται. Χόρεψα, χτυπήθηκα και το ευχαριστήθηκα! Βέβαια, μετά από ένα ολόκληρο βράδυ χορεύοντας και στη συνέχεια περπατώντας ως το μετρό πάνω σε ψηλοτάκουνα, είναι λογικό να με πονάνε τα πόδια μου ακόμα κι αυτή τη στιγμή (οι θηλυκές υπάρξεις του ιστολογίου με καταλαβαίνουν). Δε με ενδιαφέρει, όμως, τίποτα γιατί περάσαμε τέλεια!

Και έρχεται η σκέψη της Γλωσσολογίας την Τετάρτη, και με προσγειώνει απότομα, απ` τη θύμηση της όμορφης βραδιάς. Τελευταίο μάθημα η Γλωσσολογία, οπότε μετά θα με ξεχάσει για ένα διάστημα το σπίτι μου! Δεν είμαι ιδιαίτερα του έξω, αλλά τον τελευταίο καιρό έχω λυσσάξει! Ούτε μετά τις πανελλήνιες δεν με είχε πιάσει τόσο τρελή επιθυμία για έξοδο.

Μετά από έγκριση του συμφοιτητή και φίλου μου Α., ανέβασα την παρακάτω φωτογραφία, έτσι για να εξιλεώσουμε τον θεσμό του βαμπίρ μετά την ξευτίλα του Twilight. Το αιμοδιψές βαμπίρ της φωτογραφίας (εγώ δηλαδή) ετοιμάζεται να γευτεί το θύμα του (του Α. δηλαδή).

          
Θα σας καληνυχτίσω με disco κομμάτια, έτσι για να μπει ωραία η εβδομάδα!