Στο μέλλον θα αγοράσω ducati & θα κάνω τον γύρο του κόσμου. Αργότερα, θα ζήσω σε μία παραθαλάσσια επαρχία του εξωτερικού & θα γίνω επιτυχημένη σκηνοθέτης. Τέλος, όταν ο πατήρ θα αποσυρθεί, θα γίνω γαλαξιακή σας κυβερνήτης. Προς το παρόν, όμως, καλώς ήρθατε σε ένα φλου blog. Στοχασμός – δε νομίζω. Φιλοσοφία- μην το παρακάνουμε! Αφορμώμενη από ό,τι συμβαίνει γύρω μου, θα ανεβάζω διάφορα άρθρα. Όλες οι απόψεις είναι ευπρόσδεκτες & απολύτως σεβαστές. Καλή ανάγνωση!
Ναι, το ξέρω... Είπα πως θα ποστάρω μόνο αν με παρακαλέσετε (τα μηνυματα διαμαρτυρίας και απεργίας πείνας ήρθαν βροχή) ή αν γίνει κάτι συνταρακτικό. Δεν έγινε τίποτα... Απλά είχα την ανάγκη να γράψω.
Σήμερα ψικλοχιόνιζε και εγώ έδινα μάθημα!!! Δεν είναι άδικο...; Ήθελα να ξυπνήσω το πρωί και να χουχουλίσω στο ζεστό κρεβατάκι μου, με την κουβερτούλα, το παπλωματάκι και τις κάλτσες- γουρουνάκια. Να σηκωθώ με την ηρεμία μου και να κάτσω δίπλα στο καλοριφέρ (μιας και δεν έχω τζάκι) με ζεστή σοκολοτίτσα και να αναγναντεύω απ` το παράθυρο τις λιγοστές νιφάδες που πέφτουν ανάλαφρες και με χάρη. Να πλυθώ και να ντυθώ με τρομακτικά νοχελικούς ρυθμούς και να κάνω μια βόλτα στην παραλία ενώ το χιόνι κάνει πουά το μαύρο σκουφί μου και παράλληλα το μυαλό μου αδιάζει. Η μυρωδιά της θάλασσας, η ψυχρότητα του αέρα και η βελούδινη υφή του χιονιού ανοίγουν την ψυχή και το μυαλό μου, με βοηθούν να σκεφτώ καλύτερα και μου βγάζουν όλο το βάρος και τη θολούρα που έχω. Μετά να κάνουμε βόλτα με τα φιλαράκια στο κέντρο: να καφριλιάσουμε, να γελάσουμε, να χαζέψουμε τις βιτρίνες και τον κόσμο, να φάμε το σουβλάκι μας στο παγκάκι και να παίξουμε πατατοπόλεμο και για φινάλε ζεστή σοκολάτα (έχει την τιμιτική της αυτές τις μέρες) με θέα την Ακρόπολη! Το βράδυ να μαζευτούμε σπίτι μου με ποτάκι και φαγητό (απ` τα χεράκια μου, φυσικά!), να παίξουμε επιταπέζια, να μιλήσουμε και να κάνουμε σχέδια για το καλοκαίρι... Τέλος, όταν θα φύγουν όλοι αργά το βράδυ, να βάλω μουσικούλα, ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και να κάτσω στο μπαλκόνι κι έτσι να με βρει το πρωί ο ήλιος, κουκουλωμένη με την κουβέρτα και το μυαλό χωρίς σκέψεις!
Κάπως έτσι ονειρευόμουν τη σημερινή μέρα και όχι έτσι όπως εξελίχθηκε: ξύπνημα- διάβασμα- εξετάσεις- μίνι βόλτα- σπίτι- διάβασμα.
Είχα καιρό να ανεβάσω ένα «ρομαντικό» άρθρο, άρθρο που να θυμίζει τη Λεύκη έτσι όπως ξεκίνησε. Λαμβάνω κατά καιρούς mail, στα οποία λέτε ότι το κάφρικο στυλ γραφής δε μου πάει καθόλου και πως προτιμάτε την παλιά Φλου. Αυτό δεν εξαρτάται από μένα, αγαπητοί μου αναγνώστες, αλλά από τη διάθεσή μου και το θέμα που θίγω. Σήμερα ήμουν σε ρομαντικό mood, αύριο ποιος ξέρει...
Από αύριο και μέχρι τις 21/02/2012, το ιστολόγιό μου θα παραμείνει κλειστό λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων (πάντα ήθελα να το πω αυτό!). Άρθρο θα ανέβει μόνο και εφόσον με παρακαλέσετε (μη φας! έχουμε γλαρόσουπα!) ή αν διαδραματιστεί κάποιο συνταρακτικό γεγονός [π.χ. γίνει ο Λίνος πρόεδρος (αν και Πρόεδρος είναι μόνο ένας όπως μοναδικό είναι και το Α.Π.Ι) του Π.Α.Σ.Ο.Κ]. Το ξέρω ότι πολύ που χεστήκατε θα σας είναι πολύ δύσκολο να αντέξετε 23 ολόκληρες μέρες χωρίς άρθρο, αλλά πρέπει να φανείτε δυνατοί!
Όσο θα λείπω να είστε φρόνιμα παιδιά (και ναμην έχετε δολοφονικές τάσεις όπως τα Παρτάλια), να τρώτε όλο σας το φαγητό (με τον τρόπο που υποδεικνύει ο Πρόεδρος) και να καίγεστε όσο περισσότερο μπορείτε σε ταινίες –και όχι μόνο- (όπως o Snake). Τέλος, να χαμογελάτε και να ονειρεύεστε!
Μετά τον γερμανικό παροξισμό της τελευταίας εβδομάδας είπα να τσεκάρω το blogμου και ανεβάσω κανένα άρθρο η ακαμάτα! Έξι μαθήματα (και ένα ελληνικό 7) αγαπητοί μου και έχω αρχίσει ήδη να τα παίζω- και να φανταστείτε είμαι ακόμα 1ο εξάμηνο! Ακούω παντού γερμανικά. Ακόμα και στον ύπνο μου nazisploitationsβλέπω ότι σκηνοθετώ. Εσύ δε φαγώθηκες μωρή κουλή να περάσεις σ` αυτή τη σχολή- θα αναρωτηθεί εύλογα το φιλαράκι μου και θα συνεχίσει- ΤΟΤΕ ΣΚΑΣΕ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΥΕ! Τον πόνο μου λέω ρε, εσύ τί ζόρι τραβάς;! Απ` την άλλη, βέβαια, τη βρίσκω, καθώς θεωρώ τα γερμανικά την απόλυτη φετιχιστική γλώσσα (βίτσια είν` αυτά!).
Anyway, πάντα απενεργοποιώ το κινητό μου όταν κοιμάμαι. Κανένας δεν μου τηλεφώνει τότες. Όλοι με θυμούνται, όταν κάποια στιγμή το ξεχάσω ανοιχτό- χούι & αυτό... Το χθεσινό βράδυ, ανηκεί σ` αυτές τις στιγμές! Παρ` όλο που μιλάμε σχεδόν σε ημερήσια βάση με τον κολλητό μου, αυτός μου τηλεφωνεί ΠΑΝΤΑ τις πιο ακατάλληλες ώρες. Χτυπάει, λοιπόν, το τηλέφωνο κατά τις 3 το χάραμα.........
Λ: Όχι, καλέ ξεαφαντώνω σε έξαλο κλαμπ παραμονές της εξαιταστικής...
Κ: ΑΧ, αυτό το χιούμορ σου!!! (επικρατεί σιγή μερικών δευτερολέπτων) Άντε, πότε θα `ρθεις;
Λ: Σου `πα ρε Γ., μόλις τελειώσει η εξετσατική θα ανέβω (a.k.aΘεσσαλονίκη).
Κ: Ποια Θεσσαλονίκη; Γερμανία είμαι!
(Επικρατεί ενός λεπτού σιγή, υπέρ του εγκεφάλου μου, τον οποίο θεωρώ κλινικά νεκρό, διότι νομίζω ότι καταλαβαίνει άλλα κι άλλα τα μεγάλα της Παρασκευής το γάλα.)
Κ: Μ` ακούς μωρή; Είσαι ακόμα εδώ;
Λ: Πότε έφυγες μάτια μου;! Νόμιζα ότι θα έφευγες μετά την εξεταστική.
Κ: Μπα, τους βαρεθηκα τους μαλάκες. Έχω έτοιμη θέση εδώ για την οποία αξίζει να κοπιάσω (σ.σ. Υποτροφία σε γερμανικό πανεπιστήμιο για να συνεχίσει τις σπουδές του εκεί).
Λ: Και ξαναρωτώ ΠΟΤΕ ΕΦΥΓΕΣ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ, ΓΑΜΩ ΤΟ ΞΕΣΤΑΥΡΙ ΜΟΥ;! Το πρωί που μιλήσαμε δε μου είπες τίποτα!
Κ: Μου την έδωσε και έφυγα! Βαρέθηκα εδώ! Ήθελα να δω και τον παππού μου...
Λ: Τί κάνει ο κύριος P.;
Κ: Το παίζει Χιου Χέφνερ και το `χει ρίξει στα πιπίνια.
Λ: Κι εσένα τί σε πειράζει; Άσε τον άνθρωπο να ζήσει!
Κ: Δίκιο έχεις... Κι εγώ έτσι θα καταντήσω μου φαίνεται: με 10 γάτες και καμιά δεκαριά ξέκωλα να μου ροκανάνε την περιουσία...
Λ: Τουλάχιστον θα φύγεις ευτυχισμένος. Τί καιρό έχετε εκεί;
Κ: Π*****κρυο, αλλά δε βαριέσαι! Το τζάκι να `ναι καλά και τα καλοριφέρ. Α, και το ξέκωλο του παππού.
Λ: Και γιατί δε κάνεις κάτι μαζί της; Δεν είναι αρκετά ξεκώλα;
Κ: Πρώτον, είναι γκόμενα του παππού, δεν την αγγίζω. Και δεύτερον τον δεσμό μου τον έχω κορώνα στο κεφάλι μου! (Δεν ξέρω αν το εννοούσε, πάντως και μόνο που το είπε αρκεί! Ποιος άλλος θα το έλεγε, αγαπητά αγοράκι που διαβάζετε το άρθρο;;;;;;;;;;;;;) Άσε που είναι και χαζή;
Λ: Τί εννοείς;
Κ: Νομίζει ότι η Ελλάδα γειτνιάζει με Ζιμπάμπουε!
Λ: Καλά, δε φταίει και το κορίτσι... Με τόσα που άκουσε. Άσε που δεν έχει κι άδικο, σαν πως διαφέρουμε;
Κ: Δίκιο έχεις, αλλά δε δέχομαι ένας ιππόκαμπος να μου την λέει για την Ελλάδα! Αυτή νομίζει ότι ο Jodorowsky είναι καινούριο μοντέλο του Cavalli.
Λ: Έλα μωρέ, σε βρίσκω λιγάκι υπερβολικό. Δε νομίζω να έχει μυαλό αμοιβάδας η κοπέλα! Επειδή, όμως πέφτουν οι δικές μου μονάδες και δεν έχω πλούσιο γέρο να μου τα σκάει, να μπω αύριο το πρωί να τα πουμε απ` το skype; Και θέλω κοιμηθώ κι όλας, έχω διάβασμα!!!!
Κ: Οκ, μωρό. Α και μη ξεχάσεις να μου στείλεις τα linkγια τις ταινίες.
Λ: Το `χω,Gutenacht!
K: Καληνλυχτα!
Χέστε την πορεία της συζήτησης. Χέστε τον μπίχτη παππού. Χέστε και τη μικρή σλούχα. Άλλο είναι το ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν να μαθαίνεις από κάποιον, με τον οποίο μιλάς σχεδόν καθημερινά, ότι πήγε στη Γερμανία ενώ βρίσκεται ήδη εκεί;!
Μπορεί να βρήκατε μαλακία και ανούσιο το άρθρο μου, αλλά ήθελα να γράψω έναν (όχι και τόσο) κουλό διάλογο που έκανα με τον κολλητό μου.
Χρόνια και ζαμάνια, αλλά έχω καταντήσει Βέγγος τον τελευταίο καιρό. Αφήνω στην άκρη τους προλόγους για σήμερα και μπαίνω κατευθείαν στο ψητό. Τα αγαπητά Partalia συνηθίζουν να μου φτιάχνουν το κέφι με τα άρθρα τους, αλλά σήμερα με εκνεύρισαν ιδιαιτέρως. Όχι, σαν Partalia (καθώς αποτελούν μία απ` τις blogικές μου λατρείες) αλλά μ`αυτό το άρθρο. Η (μικρή) πίεσή μου ανέβηκε στο 22, το χρωματάκι μου από λευκό της Χιονάτης έγινε με μιας κόκκινο του πισινού της μαϊμούς ενώ άσπροι καπνοί έβγαιναν από τα` αυτιά μου, τα δόντια μου τρίζανε και τα μηνίγγια μου βαρούσανε ταμπούρλο. Τι στο πέος θέλουν να κάνουν????????????? Και στο διαδίκτυο έλεγχο θέλουν γαμώ το ξεσταύρι μου γαμώ?! (ουφ, Λεύκη ηρέμησε, εισπνοή…. εκπνοή, εισπνοή…. εκπνοή, εισπνοή…. εκπνοή, εισπνοή…. εκπνοή,).
(Δεν) ηρέμισα και συνεχίζω. Να σας εξηγήσω με απλά λογάκια τι θα γίνει: Με πρόφαση την πειρατεία και τη διακίνηση πορνογραφικού υλικού ανηλίκων, μερικές κυριούλες και μερικοί κυριούληδες θα βρίσκονται σε ένα μεγάλο χώρο με κάτι μηχανήματα με πολλά κουμπάκια και φωτάκια, τα λεγόμενα κομπιούτερ. Αυτά τα κομπιούτερ, όμως, δε θα είναι σαν το δικό σου και το δικό μου αγαπητέ. Θα έχουν ειδικά προγράμματα που θα παρακολουθούν το τι γίνεται στο δίκτυο ανά πάσα στιγμή. Θα μπορούν, δηάδής, να ελέγχουν ό,τι πληροφορίες παίρνουμε ή ανταλλάσσουμε μεταξύ μας, τις απόψεις μας κι ότι δεν τους αρέσει θα το πετάνε σαν την τρίχα απ` το ζυμάρι. Βρίζω τον Μπέννυ; Στην πυρά! Υποστηρίζω το ξύλο που έφαγαν τα μπατσόνια; Στην πυρά! Την λέω στο Ε.Σ.Υ.; Στην πυρά! Σατιρίζω τα νέα μέτρα της κυβέρνησης; Στην πυρά! Χρησιμοποιώ ανάρμοστο λεξιλόγιο; Στην πυρά! Το facebook και όλοι οι διαδικτυακοί χώροι στους οποίους είμαστε μέλη, θα λειτουργούν ως αυτόματο φακέλωμα. Έτοιμα τα στοιχεία μας, δε θα κουραστούν καν! Θα κλείσουν, δηλαδής, ΠρόεδροΧωστήραΠαρτάλιαJ-rousSnake;;;; Μουαχαχαχα!!! Ας κοπιάσουν και θα δουν τι τους περιμένει…
Μήπως σας θυμίζει κάτι η παραπάνω περιγραφή…; Δε σας πάει πίσω, στο κοντινό 1967; Και τότε να το δεχτώ, διότι είχαμε χούντα. Γιατί τώρα τι έχουμε; Η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, η ίδια τη βίασε πατόκορφα. Ε, ρε γλέντια!
«Μα κάτι τέτοιο είναι αντισυνταγματικό», θα πουν εύστοχα κάποιοι. Ε, και?! Το πράγμα φιλαράκι έχει ως εξής: αυτός που έχει την εξουσία, αυτός γράφει και τους νόμους. Τί κι αν το σύνταγμα ορίζει την ελευθερία του τύπου και του λόγου; Αυτοί έχουν γραμμένο τον νόμο εκεί που δεν πιάνει μελάνι και δημιουργούν καταστάσεις, ευλογώντας ΠΑΝΤΑ τα γένια τους. Δηλαδή, εγώ θα είμαι υποχρεωμένη να ακούω την παπαρολογία του κάθε αποτυχημένου, (Μπουμπούκος, ΓΑΠ, Μπέννυ, Λίνος, u.s.w.) που δεν κατάφερε να γίνει κάτι στη ζωή του και έγινε για τον πούτσο πολιτικός και εν συνεχεία δε θα μπορώ να τους κράξω ελεύθερα! ΑΡΑΞΤΕ ΛΙΓΟ ΤΟ ΚΟΡΜΑΚΙ ΣΑΣ!!! Ποιοι νομίζετε πως είστε? Επειδή, έχετε εξουσία μπορείτε να υποσκάπτετε να θεμέλια της δημοκρατίας, να κλονίζετε την κοινωνία, να μας παραμυθιάζετε, να μας κοροϊδεύετε, να μας εξευτελίζετε; Και εμείς τι; Θα καθόμαστε με τα χέρια σταυρωμένα και θα ζητάμε encore? Θα σας πάρει ο διάολος και θα σας σηκώσει όλους! Νομίζετε πως θα περάσετε τη χουντάρα σας παλιοφασιστόμουτρα χωρίς να ανοίξει ρουθούνι; Αν περάσει αυτό, θα βγω στους δρόμους και σας προτρέπω όλους να έρθετε μαζί μου! Ουπς, αναρχική δήλωση… Θα με κλείσετε;
Για άλλη μια φορά συγχύστηκα, απελπίστηκα, μπινελίκωσα. Έχασα σε ορισμένα σημεία τον ειρμό μου. Κλασσική Φλου. Βάλτε τις SOPA, PIPA και ACTA εκεί που ξέρετε.
Καλησπέρα! Αύριο ανοίγουν τα πανεπιστήμια, ξεκινάνε οι δραστηριότητες, σε κανένα μήνα η εξεταστική… Πιο απλά; Φασκελωκουκούλωστα!!! Δράμα η κατάσταση… Ζω ένα δράμα, ούτε για ταινίες δε θα έχω χρόνο! Πάλι καλά που υπάρχει και ο κινηματογραφικός τομέας της σχολής και ξεδίνουμε λίγο!
Τα Παρταλάκια ανέβασαν τις προάλλες ένα άρθρο με τίτλο «Υποσχέσεις που δεν θα τηρήσεις και Φέτος». Και φυσικά διαβάζοντάς το διαπίστωσα κάποια κοινά. Τους ζήτησα, λοιπόν, τα πνευματικά δικαιώματα για να το αναπτύξω ή/και να το εμπλουτίσω με κάποιες δικές μου υποσχέσεις, που, κόβω το κεφάλι μου, τις έχετε πάρει κι εσείς κάποια στιγμή! Ποτέ, όμως, δεν τις τηρήσαμε.
Υπόσχεση: Θα ξεκινήσω γυμναστήριο & δίαιτα. Αφετηρία: Κάτι τα παραπανίσια κιλάκια που κουβαλάς εδώ και χρόνια, κάτι η σαβούρα των Χριστουγέννων αφού είναι «χρονιάρες μέρες», κάτι ο/η γκόμενος/α που θες να ρίξεις, την ώρα που έχεις φάει μία γαλοπούλα, ένα γουρουνόπουλο και καμιά 10αριά φρατζόλες ψωμί και έχεις πιει 3 νταμιτζάνες τσίπουρο, 10 μπύρες και άλλο τόσο κρασί, παίρνεις το σοβαρό ύφος της αγελάδας και λες: «Από αύριο θα πέσει νηστεία, προσευχή και γυμναστήριο! Κομμένα όλα!». Ξεκινάς, λοιπόν, με ζήλο το γυμναστήριο και τρέφεσαι με λαχανικά, φρούτα & ύδωρ. Κατάληξη: Μετά από τρεις μήνες κάτι η ίωση, κάτι το στραμπούληγμα του αστραγάλου, κάτι οι πανελλήνιες (κάποια μου θυμίζει, κάποια μου θυμίζει…) το γυμναστήριο πάει περίπατο μαζί με την ετήσια συνδρομή. Όσο γα την υγιεινή δια(σ)τροφή; Κάτι οι πανελλήνιες, κάτι η περίοδος (εμείς τα κοριτσάκια έχουμε και bonus δικαιολογία), κάτι που ο Κρόνος είναι στον Ερμή (ή ο Ερμής στον Κρόνο… anyway!) η δίαιτα πάει περίπατο και 31 Μαΐου σε πιάνει άγχος και πανικός! Φιλαράκι, σου `χω νέα: σ` όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δε θα μπορέσουμε! Να γουστάρεις εσύ τον εαυτό σου και άσε τους άλλους να κουρεύονται. Αν είναι να κάνεις κάτι, καν` τι για σένα!
Υπόσχεση: Να περάσω πιο πολύ χρόνο με την οικογένεια μου. Αφετηρία:Λίγο οι γιορτές, λίγο το πνεύμα των Χριστουγέννων, λίγο η μείωση των μπινελικίων, λίγο η ζεστασιά και η οικογενειακή θαλπωρή, λίγο τα αδικαιολόγητα χαμόγελα, λίγο το φαγητό της μαμάς (και του μπαμπά), λίγο κρασί (λίγο θάλασσα και τα` αγόρι μου) παραπάνω σε κυνηγούν οι Ερινύες, γιατί πριν τις γιορτές δεν αφιερώνεις χρόνο στους δικούς και σκυλογυρνάς από δω & από κει. Κατάληξη: Το πρόγραμμα της Δευτέρας: 09:00-15:00 μάθημα στη σχολή (το οποίο προϋποθέτει πρωινό ξύπνημα στις 06:45), 16:30-19:00 μάθημα γερμανικών (στο διάστημα που μεσολαβεί τρώω και μαλακίζομαι στη σχολή), 19:00-20:45 μάθημα στον κινηματογραφικό (a.k.a. 19:40-21:15, Elladistan system!!!), 22:15 άφιξη στο σπίτι. Είπε κανείς τίποτα…;
Υπόσχεση: Να αφήσω λίγα λεφτά στην άκρη για δύσκολη ώρα. Αφετηρία: Πόσες φορές δεν έχεις πει: «Πω! να `χα τώρα 20 ευρά (πολλά λέω, ε;) στην άκρη;». Κανονίζει η παρέα ποτό, Allou, θέατρο, κινηματογράφο και είσαι ταπί (& όχι ψύχραιμος). Βλέπεις ένα βιβλίο, ένα ζευγάρι τέλειες γόβες (αχχχχχχ), ένα γκατζετάκι, θες δωράκι για ένα φίλο και πάλι τίποτα. -Ζητάς αύξηση απ` την τράπεζα (a.k.a. γονείς) και σου λένε λεφτά ΔΕΝ υπάρχουν (αν μη τι άλλο είναι ειλικρινείς). Ευτυχώς υπάρχει πάντα και το Τ.Ε.Φ. (a.k.a.Ταμείο Ενισχύσεως Φοιτητών, a.k.a. παππούδες & γιαγιάδες). Αλλά με μόνο μία γιαγιά κι αυτή στα Σύβοτα τι να κάνεις; Βάζει, βέβαια, μονάδες στο κινητό κάθε μήνα. Και μου τα δίνει όλα μαζεμένα όταν τη βλέπω. Μη κάνετε χαζές ερωτήσεις, ΦΥΣΙΚΑ και δε μένει ούτε ευρώ από τις έκτατες ενισχύσεις του Τ.Ε.Φ.- Κατάληξη:Αφού πάντα προκύπτει κάτι, πως θα μαζέψεις χρήματα, οέο;
Υπόσχεση: Θα συμμαζεύω το σπίτι/ δωμάτιό μου και μετά θα ασχολούμαι με ό,τι άλλο. Αφετηρία: Είσαι ντυμένη/ος, σενιαρισμένη/ος, βαμμένη και καθώς κοιτάζεσαι στον καθρέπτη για να διαπιστώσεις ότι όλα είναι ok (και φτύνεσαι για να μη βασκαθείς- μη το αρνείσαι, είμαι σίγουρη 100% ότι το κάνεις) νιώθεις ότι κάτι λείπει… Παπούτσια! Και ενώ το κουδούνι χτυπάει, εσύ προσπαθείς να βρεις απεγνωσμένα το δεύτερο παπούτσι κάνοντας κουτσό με το ήδη φορεμένο. Κατάληξη: Για κανένα μήνα όλα αστράφτουν και όλα είναι στη θέση τους και μάλιστα αν κάποιος αλλάξει θέση σε κάτι του φωνάζεις. Και μετά; Αχ, οι κλασσικοί ομηρικοί καυγάδες με τη μανούλα!!! Ευτυχώς αυτή την υπόσχεση την τηρώ (όσο μπορώ βέβαια) απ` το 2009.
Υπόσχεση: Θα προσπαθώ να συγκρατώ τα νεύρα μου. Αφετηρία: Είμαι στο φανάρι (δυστυχώς πρώτη) και περιμένω να ανάψει πράσινο για να ξεκινήσω. Με το που ανάβει ένας κομπλεξαρισμένος μαλακοπίτουρας μου κορνάρει (κλασσική ελλαδιστανική αντίδραση στα φανάρια, δηλαδή). Δε δίνω σημασία. Συνεχίζω την πορεία, αυτός από πίσω κολλημένος. Στα επόμενα φανάρια, το ίδιο. Ο μπαμπάς μου προσπαθεί να με καλμάρει. Στα επόμενα το ίδιο. Ε, λοιπόν αυτό ήταν: Σταματάω στα φανάρια, τραβάω χειρόφρενο, κατεβαίνω απ` το αυτοκίνητο, πλησιάζω στο καγκουροαυτοκίνητό του και του λέω: «Παλιομαλάκα καγκουροκουραδόμαγκα έτσι και ξανακορνάρεις θα σε πάρει ο διάολος και σένα και τους υπόλοιπους μαλάκες που χασκογελάνε στο αυτοκίνητο. Το “Ν” που έχω μοστράρει δεν το βλέπεις; Απόσταση ασφαλείας δεν ξέρεις τι σημαίνει, γιατί είμαι σίγουρη ότι λάδωσες για να το πάρεις. Έτσι, και ξανακορνάρεις ή επιχειρήσεις να κάνεις μαλακία θα στο κάνω κονσερβοκούτι!». Μετά, φυσικά, δεν μπορούσα να οδηγήσω γιατί έτρεμα απ` την ταραχή και τα νεύρα μου. Υποσχέθηκα, λοιπόν, στον εαυτό μου να μην ξανανευριάσω (αυτή την υπόσχεση κι αν την έχω αθετήσει…). Κατάληξη: Ή θα πάθεις εγκεφαλικό ή θα αρχίζεις να μπινελικώνεις. Να μείνεις ψύχραιμη δεν παίζει; Στο Ελλάντα ζούμε φίλο! Φυσικά και δεν παίζει! Πάρε τον πολιτισμού και άδειασέ μας τη γωνιά!!!
Υπόσχεση: Θα περάσω όλα τα μαθήματα με την πρώτη και με βαθμό. Αφετηρία: Θα μιλήσω από εμπειρίες διαφόρων που έχω ακούσει, διότι η εξεταστική που πλησιάζει θα είναι η πρώτη μου. Ξεκινάς, λοιπόν, κανα μήνα πριν να διαβάζεις με ζήλο! Κόβεις fb, κλείνεις κινητά, βγαίνεις απ` το δωμάτιο μόνο για κατούρημα, ύδωρ και άρτο. Και κει που έχεις στρώσει κώλο όλα ξεκινάνε: η Ευανθία σου στέλνει μήνυμα ότι ο Πελοπίδας σου έκανε “like” στη φωτό που είσαι με μαγιό στη Κολοπετινίτσα, ο Αναξίμανδρος σου στέλνει μήνυμα ότι έχει πρόβλημα με το αίσθημα και χρειάζεται βοήθεια με το αίσθημα, ε γιορτάζει και η Τισιφόνη δεν μπορείς να μη πας. Κατάληξη: Τρέχεις δύο μέρες πριν την εξεταστική να βγάλεις όλη την ύλη όλων των μαθημάτων και περνάς το πολύ τρία (τυχαίο;).
Υπόσχεση: Το καλοκαίρι θα κάνω διακοπές με την παρέα μου. Αφετηρία: Ε, λοιπόν αυτή την υπόσχεση την δίνω συνέχεια τα τελευταία τρία χρόνια. Σχεδιάζουμε κάτι τρελές διακοπές με την παρέα και πωρωνόμαστε. Κατάληξη: Ο καθένας στο χωριό του με τους δικούς του! Και φέτος με μηδαμινό μπάτζετ; Τον πούλο!!!
Φεύγω, πάω αλλού πάω να μπανιαριστώ και να ετοιμαστώ ψυχολογικά για αύριο!
Καληνύχτα!
(Είναι άσχετο με το θέμα, αλλά μου το υπενθύμισε ο Snake και μου κόλλησε!)
Καλησπέρα σας! Σαββατόβραδο & home (όχι alone). Δε με χαλάει, γιατί μετά από λιώσιμο πάνω απ` το “Wunschloses Unglück” του Peter Handke δεν είχα όρεξη ούτε μέχρι τον ξάδερφό μου να πάω που μένει στον τέταρτο. Ναι, σκυλοβαρεμάρα! Εν συνεχεία κάηκα βλέποντας b-movies: “Nekromantik 1 & 2” καπάκι (μη ρωτήσετε πόσες φορές τις έχω δει), γιατί όταν είμαι πτώμα θεωρώ ιεροσυλία να δω μία ταινία καθώς δεν θα καταλάβω Χριστό, με εξαιρέσεις ταινίες που δεν έχουν σενάριο & σκηνοθεσία που να χρήζει ιδιαίτερης συγκέντρωσης (z.B. “Deep Throat”, “Sex & the City”, “The Twilight Saga”, u.s.w.).
Anyway, τον τελευταίο καιρό δεν είμαι καλά. Και δεν εννοώ την ελαφρά γαστρεντερίτιδα που με βασανίζει αλύπητα το τελευταίο τριήμερο. Ούτε ψυχολογικά, που τα κουβαλάω από τότε που ήμουν ένα μικρό και ανυπεράσπιστο ζυγωτό.
Τι άλλο θες, πια, απ` τη ζωή σου;- θα με ρωτήσει το φιλαράκι μου. Ναι, έχει εν μέρει δίκιο. Πέρασα (έστω με τη δεύτερη) στη σχολή που εδώ και χρόνια επιθυμούσα διακαώς. Πήρα το δίπλωμα οδήγησης. Έχω την υγεία μου (για την ψυχική, βέβαια, ούτε λόγος). Οι περισσότεροι απ` αυτούς που αγαπώ είναι ok.
Εγώ, όμως, είναι άτομο, το οποίο δεν αρκείται σ` αυτά.
Έχασα πολλά αγαπημένα μου πρόσωπα. Έχω αδικηθεί πολλές φορές. Με έχουν πληγώσει, άτομα που αγαπώ, πολλές φορές. Με έχουν προδώσει.
Εκτός απ` τα «εν οίκω», δεν μπορώ να μείνω αδιάφορη & για αυτά που συμβαίνουν στη κοινωνία. Διασύρουν & εξευτελίζουν τη χώρα μου δημοσίως. Μία χώρα που κάποτε ήταν υπόδειγμα & τώρα είναι απλά περίγελος. Μη τα ρίχνουμε, βέβαια, όλα σ` αυτούς. Ποιος τους ψήφιζε τόσα χρόνια; Όλοι οι υπεύθυνοι της καταστάσεώς μας είναι έξω & αλωνίζουν με τις λιμουζίνες τους, ενώ οι φυλακές γεμίζουν από μικροοφειλέτες, χρήστες ναρκωτικών & μετανάστες.
Βγαίνει το άλλο το αυτιστικό υπό την επήρεια μπάφου & λέει καμαρωτά σα γύφτικο σκεπάρνι: «Έσωσα τη χώρα!!!». Τι λες βρε ασβεεεεεεεε;;;;;;;; Πόσες βαράς την ημέρα μάτια μου μεγάλα μάτια μελαγχολικά;;;;; Κόψε τον μπάφο & τη μαλακία πασά μου, να σε χαρεί η μανούλα σου. Μα καλά δε βλέπει τι έχει κάνει;!
Ο ΓΑΠ ταυτίζεται με μία απ` τις αγαπημένες μου κατηγορίες ταινιών: «μόλις- τελειώσει- η- ταινία- πας- στο- ταμείο- &- ζητάς- τα- χρήματά- σου- πίσω- αλλά- καταλήγεις- να- παίρνεις- τα
οπότε- και- το- βουλώνεις». Να σας εξηγήσω: Γίνεται ολόκληρη διαφήμιση και ντόρος σε τηλεοράσεις, περιοδικά, κ.λπ. γι` αυτή την ταινία. Πας εσύ (ναι, σε σένα μιλάω & στον εαυτό μου, διότι μ` αρέσει να μου απευθύνομαι στο β` ενικό) σαν μαλάκας, αφού σου έχουν πιπιλίσει το μυαλό, με ενθουσιασμό να δεις αυτήν καινούρια ταινία. Και ενώ εξ αρχής βλέπεις ότι είναι για επισκευή & πέταμα, συνεχίζεις, διότι ελπίζεις ότι τα καλύτερα είναι παρακάτω. Χεχεχεχεχε, Και αγαπητέ μου φίλε ατύχησες!!!!! Η ταινία μάπα & τζάμπα τα χρήματά σου! Κάτι τέτοιο ήταν και ο ΓΑΠ για το Ελλαδιστάν…
Οι νέοι φεύγουν έξω & μπλα, μπλα, μπλα, μπλα… Ψιτ, φίλε μου, δε θέλω να σε ταράξω ΑΛΛΑ Η ΑΝΕΡΓΕΙΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗ ΜΕΡΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΞΕΠΟΥΛΟΥΝ ΤΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΨΩΜΙ!!!! ΤΙ ΝΑ ΚΑΤΣΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΔΩ?! ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ ΠΟΥ ΔΕ ΜΑΣ ΑΦΗΣΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΑΜΕ, ΜΑΣ ΖΗΤΑΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΣΤΑ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ?! ΔΕ ΜΑΣ ΧΕΖΕΙΣ ΡΕ ΝΤΑΛΑΡΑ ΛΕΩ ΕΓΩ!!!! Και εγώ θα φύγω! Μόλις αποφοιτήσω με το καλό, θα πάω Γερμανία, θα δουλέψω και θα κάνω και το μεταπτυχιακό ή (και) το διδακτορικό μου. Τί να κάνω εδώ, να κάτσω να με φάνε τα όρνια; Ευχαριστώ, δε θα πάρω.
Δεν ξέρω αν αυξήθηκαν οι γεννήσεις τελευταία, αλλά τον τελευταίο καιρό βλέπω φουσκωτές κοιλίτσες & καροτσάκια στους δρόμους και λέω αποκλείεται, με δουλεύουν. Είμαι πολύ μικρή ακόμα για να χτυπήσει μέσα μου το περίφημο καμπανάκι και να πω και εγώ την ατάκα: «Εγώ πότε θα γίνω μάνα;!», αλλά συμφωνώ ότι ένα παιδάκι ολοκληρώνει την ευτυχία ενός ζευγαριού και τους φέρνει πιο κοντά (στη συνέχεια γιατί χωρίζουν είναι άλλο κεφάλαιο). Επίσης, βρίσκω λογικό, ένα ζευγάρι μετά από κάποια χρόνια σχέσης και συμβίωσης- ανεξάρτητα απ` το αν είναι παντρεμένοι ή όχι- να θέλουν να αποκτήσουν ένα μωράκι. Και ρωτώ, τώρα μέσα στην κρίση σας έπιασε όλους;! Δε λέω, ok & η εγκυμοσύνη και ο θηλασμός και τα κουπεπέ και όλα, αλλά πως θα μεγαλώσει το παιδάκι μέσα σ` αυτή τη γαμημένη την κοινωνία και πως θα ανταπεξέλθει, τι θα κάνει σ` αυτό το μπουρδέλο που λέγεται Ελλαδιστάν; Τι μέλλον έχεις να του προσφέρεις; Δεν είναι κουτάβι, που αν δεν μπορείς να ανταπεξέλθεις το πας σε μία φιλοζωική και μετά όλα κομπλέ. Είναι άνθρωπος με δυο χέρια, δυο πόδια και ένα στόμα που αν το ανοίξει θα σου πει: «Ρε μάνα, ρε πατέρα, αφού η κατάσταση είναι ένα μάτσο χάλια και βασανίζομαι γιατί με έκανες;». Σκέψου, λοιπόν, την επομένη φορά που δε θα χρησιμοποιήσεις προφύλαξη.
Νόμιζες ότι τελείωσα…; Όχι φίλε μου, έχω και άλλα να πω!!! Στους δυσκολότερους καιρούς, πολλοί έβρισκαν καταφύγιο στην Τέχνη. ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ;;; Όλα είναι σκατά! Ακόμα και την Τέχνη μολύνανε, που να τους καεί το βίντεο. Δεν ξέρω πώς να περιγράψω τα συναισθήματα που μου προκαλεί αυτό: τρέλα, παράνοια, θυμό, θλίψη, να αρχίζω να τους μπινελικώνω, να τους στήσω στα τρία μέτρα για εκτέλεση… Και αυτό πια το Ε.Σ.Ρ.;;; Ό,τι μαλακία υπάρχει στον κόσμο, πάντα περνάει & από εδώ!!! Τους ενοχλεί ο Λαζόπουλος, οι Αρβύλα & ο Πανούσης και ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙ –λέω εγώ η πτωχή τω πνεύματι- η Στεφανίδου και η κάθε Στεφανίδου που υποβιβάζει και προσβάλλει τη νοημοσύνη μας; Αυτοί οι καθωσπρεπισμοί μας μάραναν τόσα χρόνια (ο ποντικός στην τρύπα του δε χώραγε έδεσε και ένα κολοκύθι στην ουρά του!!!). Όχι, ρε κομπλεξικέ, απολιθωμένεκωλόγερε, που το σαπισμένο και ανύπαρκτο μυαλό σου νομίζει ότι είμαστε ακόμα στη χούντα (όχι ότι έχει καμιά διαφορά 1967 με 2012, είναι όπως ο «κομμουνισμός» στη Ρωσία) δε θέλουμε το ενοχλητικό μωσαϊκό στο γυμνό ούτε εκείνο το σπαστικό «Μπιιιιιιιιιιιιπ» κάθε φορά που ακούγεται η λέξη μαλάκας, αρχίδια και άντε γαμήσου!
Αν συνεχίσω, με βλέπω σε ψυχιατρική κλινική οπότες ας σταματήσω εδώ καλύτερα… Μπορεί να γίνομαι γραφική, αλλά δε μπορώ να μη σχολιάσω ξανά και ξανά το μαύρο μας το χάλι!
Καλησπέρες! Ξεστόλισα το δεντράκι, έβγαλα & το τραγουδάκι & μελαγχόλησα συνειδητοποιώντας πως τα Χριστούγεννα πέρασαν! Σνιφ! Προσέθεσα & μερικά νέα κομμάτια στο i-pod & έτσι ακούω τη μουσική που γουστάρω, όταν ετοιμάζω τα αρθράκια μου & καλύπτω & όλα τα μουσικά γούστα, εκτός από:
Anyway, το χθεσινό μου άρθρο δυσαρέστησε τα (γυναικεία) πλήθη. Η φίλη μου Δ. μου απέδωσε το επίθετο «κακιά», η φίλη μου Ε. μου είπε: «Ok, κατάλαβα δεν σε έπιασε καθόλου το πνεύμα των γιορτών.» & η ξαδέρφη μου η Κ.: «Ξαδερφούλα το δηλητήριό σου το έχυσες πάλι!!! Μα τι σε πειράζει ο Robert;;; Ιππότης το παιδί!!! & που ακόμα αντέχει & τα έχει μ` αυτήν την ξενέρωτη δείχνει το μεγαλείο του χαρακτήρα του!!!» (υπερβολικές δεν είναι ρε παιδιά?!). Είπα, λοιπόν, & εγώ να φορέσω την άσπρη στολή μου (όχι αυτή που δένει τα χεράκια πίσω), να βάλω ένα ζεύγος φτερών, να κοτσάρω το φωτοστέφανο στην κεφαλή μου & να γράψω για τα θετικά πράγματα που (μου) συνέβησαν το 2011.
μα δεν είναι κουκλάκι;!
1) Πέρασα στη γερμανική φιλολογία, τη σχολή που επιθυμούσα διακαώς από την γ` γυμνασίου! Θα μου πει, βέβαια, το φιλαράκι μου (μπα! καλώς τα μάτια μου τα 2, πού εξαφανίστηκες εσύ;) αφού ρε κοπελιά άνεργη θα είσαι τι τα θες τα πτυχία; Ναι, αγαπητέ μου φίλε, αλλά ΑΛΛΟ να είσαι άνεργος & ΑΛΛΟ άνεργος πτυχιούχος! Όσο να πεις σου προσδίδει ένα κύρος, ένα preistige!
2) Ε-ε-ε-ε-ε-ε-ε-έφυγε! Του είπαμε Tschüss, Bye, Salut, ¡Adiós!, Do widzenia, Ciao! & έβαλε ένα ακόμη τίτλο στο ενεργητικό του (εκτός απ` αυτόν του πιο σκεπτόμενου, του πιο επίμονου για την εφαρμογή ενός μέτρου, κ.λπ.), αυτόν του μαλάκα- εεε, συγγνώμη- του πρώην πρωθυπουργού ήθελα να πω (λέτε να φάω πρόστιμο απ` το Ε.Σ.Ρ.;)!
Φίλο θα πει, όμως, ότι φύγαμε απ` τα σκατά & πέσαμε στα απόσκατα & το χειρότερο;! Μπορεί να ξαναγυρίσουμε στον μεγάλο σκεπτικιστή ΓΑΠ! Μπρρρρρρρ, δε θέλω ούτε να το σκέπτομαι! Σημασία έχει πάντως ότι ο κυρ Γιώργος πέθανε –καλά ντε!με παρέσυρε το άσμα- έφυγε, παραπονεμένος!
μπα; & ροδόσταυρος ο ΓΑΠ;! & δεν του φαινόταν...
3) Γνώρισα πολλά καινούρια άτομα! Άλλα καλά, άλλα μαλακισμένα, άλλα κακά πάντως γνώρισα κόσμο! Μερικοί απ` αυτούς είμαι πολύ χαρούμενη που μπήκαν στη ζωή μου! Τώρα αυτοί δεν ξέρω κατά πόσο χαίρονται με τον, χαριτωμένο μεν με πολλά ψυχολογικά δε, ασβό που έβαλαν στη ζωή τους αλλά 3 κολλητοί, 10 φίλοι & καμιά 100 γνωστοί συστήνουν Λεύκη Φλου, αυτοί ξέρουν!
***ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ: Επειδή διαβάζετε γρήγορα τα κείμενα γενικά (& εγώ το κάνω) σας ξεφεύγουν κάποιες μικρές λεπτομέρειες, όπως ΤΟ ΟΤΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Λεύκη & ουχί Λευκή. Γι` αυτό παρακαλώ τους αγαπητούς αναγνώστες, να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τα ελάχιστα εφόδια που απλόχερα μας προσέφεραν στο σχολείο & να ξαναθυμηθούν το 1ο κεφάλαιο της Α` δημοτικού: ΑΝΑΓΝΩΣΗ! Ευχαριστώ! ΤΕΛΟΣ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ***
4) Ήταν το γεγονός της χρονιάς! Όλοι το περίμεναν με ανυπομονησία απ` τη στιγμή που ανακοινώθηκε! Στις 29/04 ο πρίγκιπας Ουίλιαμ παντρεύτηκε την εκλεκτή της καρδιάς του Κέιτ Μίντλετον (πάλι συγκινήθηκα, που να πάρειιιιιιιι!). «Πόσο μετάξι χρησιμοποιήθηκε για το νυφικό της Κέιτ; Αποκλειστική συνέντευξη απ` τον μεταξοσκώληκα που έκανε το μετάξι.», «Ποιο χαϊδευτικό χρησιμοποιεί η Κέιτ για τον Ουίλιαμ; Κουτσουμπινάκι μου; Μπουρμπουλινακι μου; Ντολμαδάκι μου; Όλη η αλήθεια εδώ!», «Γιατί οι φίλοι της Πίπα την φωνάζουν έτσι; Τι έχει προηγηθεί; Όλο το παρασκήνιο μόνο σ` εμάς!», «Έναν τόνο πιο καρωτί το μαλλί του πρίγκιπα Χάρι. Τι συνέβη; Ο κομμωτής του μιλάει αποκλειστικά σ` εμάς για το δράμα του Χάρι.» & πολλά άλλα καυτά ερωτήματα, που βασάνιζαν για βδομάδες τον απλό κόσμο…
Ο Κλούβιος & η Σουβλίτσα!
& κάπου εδώ τα μάτια μου αρχίζουν να βαραίνουν… & όχι, δεν είναι δικαιολογία για το ότι στέρεψα από ιδέες ή ότι δεν συνέβη τίποτε άλλο. Ίσως δεν μου πάει & το να λέω καλοσύνες. Μ` αρέσει να είμαι bitchάρα, ποτέ δεν το έκρυψα άλλωστε. Μουαχαχαχαχααααααα!!
Γι` αυτό θέλω τη συνδρομή σας στα σχόλια! Γράψτε κάποιο σημαντικό γεγονός που ξέχασα ή κάτι δικό σας! Αναμένω λοιπόν!
Καλησπέρα σας! Tι κάνετε; Πώς περάσατε τις γιορτές; Πάντα καλά!
Είπα να κάνω ποδαρικό στο νέο έτος με συγκερασμό δύο αγαπημένων θεμάτων: σινεμά & κράξιμο/ θάψιμο. Ήθελα να γράψω αυτό το άρθρο όταν θα έβλεπα & το τελευταίο παρτ της σάγκα του σκυλόφωτος- ε, του λυκόφωτος ήθελα να πω. Αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να περιμένω άλλο, θέλω να χύσω το δηλητήριό μου ΤΩΡΑ, με αγάπη πάντα!!!
Δηλαδή τί νομίζατε; Ότι & καλά είμαι απ` αυτά τα υστερικά 19χρονα (ντοκουμέντο! όταν θα είμαι κωλόγρια τεκνατζού & θα το παίζω τζόβενο, δώστε με στεγνά!) που με το που σκάει μύτη ο Πάτινσον κλαίνε, χτυπιούνται, καυλώνουν & φωνάζουν: «Ρόμπερτ, θέλω να μου πιεις κάθε σταγόνα μου!»; Κάνετε λάθος αγαπητοί μου! Όπως κάθε νορμάλ άνθρωπος (νορμάλ για τα δικά μου δεδομένα) έτσι & εγώ βρίσκω το σκυλόφως ελεεινό. Ας πιάσουμε, όμως, τον μίτο απ` την αρχή & ας πάμε στην πηγή του κακού: Stephenie Meyer.
«Καλέ, τα βιβλία είναι πολύ πιο ωραία απ` την ταινία!!! Θα στα δανείσω να τα διαβάσεις!», μου έλεγε μια υστερική, με τη σάγκα (& «κινηματογραφική» & «λογοτεχνική») του λυκόφωτος, φίλη μου. Με τα πολλά με έπεισε. Ξεκίνησα, λοιπόν, να διαβάζω το πρώτο (αφού είχα δει τα δύο πρώτα κινηματογραφικά… αριστουργήματα). Το αποτέλεσμα; Το παράτησα στις είκοσι σελίδες…
& τώρα πάμε στα επί τα αυτιά: είναι πασιφανές ότι η κ. Meyer περνάει όλες τις μορμονικές πεποιθήσεις της μέσω των λογοτεχνικών της εξαμβλωμάτων! Κάπου εδώ να τονίσω ότι δεν έχω πρόβλημα με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός, στην τελική ανεξιθρησκία έχουμε. Επίσης, είμαι υπέρ της ελευθεροτυπίας (& του βήματος & της real). Γράψε ή πες ότι θες, kein Problem! Αλλά, όπως είπα, πες την άποψή σου & όχι προπαγάνδισέ την… Μη μου πείτε τώρα ότι η τύπισσα δεν κάνει προπαγάνδα, γιατί θα τραβάω τις κοτσίδες μου!
Πάμε να δούμε το λόβε στόρυ από μία άλλη οπτική: Η Bella (ή αλλιώς Εύα) θέλει να κάνει έρωτα με τον Edward (ή αλλιώς, να βρεθεί σε βρώμικη, μη ευλογημένη από το γάμο, ερωτική συνεύρεση μαζί του) αλλά εκείνος πρέπει να δείξει «αυτοσυγκράτηση», γιατί γνωρίζει το «κακό» που μπορεί να κάνει η σεξουαλική επαφή πριν το γάμο & τους κινδύνους που κρύβει η πιθανή συνεύρεσή τους. Όντας λοιπόν ένα βαθύτατα σεξουαλικό ον (βαμπίρ), δρα απόλυτα λογικά, ζητώντας της να τον παντρευτεί (γιατί μόνο τότε η «αγάπη τους θα είναι αιώνια και πραγματική») για να δεχτεί να την «αλλάξει» (νομίζω πως αυτό δε χρειάζεται επεξήγηση), το οποίο είναι πάρα πολύ λογικό, διότι σε ένα γάμο το σεξ -& το πόσο ταιριάζουν σε αυτό δύο άνθρωποι - δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο, άρα μπορούν να έρθουν και «εις γάμου κοινωνία» χωρίς να το έχουν ανακαλύψει. Τέλος, με την πρώτη τους σεξουαλική επαφή η Bella μένει έγκυος (καρπερός ο νεκρός) και έτσι πραγματοποιεί το σκοπό της στον κόσμο ως γυναίκα (δηλ. να κάνει παιδί).
Δεν έχω πρόβλημα ούτε με την αποχή(δεν την καταλαβαίνω βέβαια), ούτε με το να μη θέλει να κάποιος σεξ. Έχω πρόβλημα το να γίνεται "mainstream" ιδέα τον 21ο αιώνα, το ότι το σεξ θεωρείται κακό & πρέπει να περιμένεις τον γάμο & όχι ως κάτι το φυσιολογικό. Να καταπιέζεις, δηλαδή, τις ορμές και τις απόλυτα φυσιολογικές επιθυμίες σου; Όχι, δεν είναι ρομαντικό. Είναι άρρωστο και ηλίθιο. Οι άνθρωποι πρέπει να σέβονται τον εαυτό τους & το σεξ να έρχεται όταν είναι έτοιμοι, αλλά η καταπίεση των σεξουαλικών συναισθημάτων για οποιοδήποτε άλλο λόγο πέρα από το «δεν είμαι έτοιμος/η» είναι απλά ΗΛΙΘΙΑ!!!
& δεν είναι μόνο το θέμα σεξ. Είναι & άλλα τα μορμονικά θέματα, που εμφανίζονται αλληγορικά στα βιβλία της κ. Meyer: η πτώση του ανθρώπου από τον Παράδεισο & η επιλογή του ανάμεσα στο καλό & το κακό (τυχαία η αφίσα; δε νομίζω!),
η πάλη με τα φυσικές ορμές του ανθρώπου (όπως ο Edward που παλεύει να μην πιει αίμα ανθρώπου), η άποψη των Μορμόνων πως ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει σε μια κατάσταση σχεδόν θεϊκή & η αυτοσυγκράτηση που πρέπει να επιδεικνύει, ώστε να φτάσει σε αυτή την κατάσταση (ή στη συγκεκριμένη περίπτωση στο να γίνει βαμπίρ) & άλλες απόψεις του Μορμονισμού (η γυναίκα δούλα στο σπίτι, η οικογένεια πάνω από όλα κ.λπ.). Μπορεί όλα αυτά να είναι απλά εφηβικά απωθημένα & όχι αυτά που κάθομαι & σας αναλύω, πάντως ό,τι & αν είναι η γυναίκα αυτή πρέπει να έχει πιο πολλά ψυχολογικά & από μένα!
& τώρα πάμε στα περί ταινίας! Μουαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαααααααααα!!! Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, την ανατομία (αχ, τρελαίνομαι όταν πρόκειται να καφριλιάσω! γουστάρω να λέω κακίες, που όμως είναι αλήθεια! πάλι συγκινήθηκα!).
1)To story: Μια ξενέρωτη ιστορία αγάπης που δεν έχει να προσφέρει τίποτα. Γράφεις βρε ασβέ τέτοια παπαρορομάντζα τα οποία απευθύνονται σε 14χρόνα (& όχι μόνο, ξέρω εγώ 30άρες & βάλεεεεεεε); Βρίσκονται σε μία ηλικία που δεν έχουν διαμορφώσει χαρακτήρα & εσύ με τι τα βομβαρδίζεις; Να περιμένουν τον πρίγκιπά τους με άπλυτα & αχτένιστα μαλλιά τουλάχιστον 3 μήνες, πασαλειμμένο με οοοοοοοοοοοοοοολο το glitter που υπάρχει στον μάταιο τούτο κόσμο ώστε να μοιάζει με κρύσταλλο Swarovski & με ντοκτορά στα λάγνα βλέμματα;;; Έλεος! Αλλά τόσο μυαλό έχουν & αυτά τα μαλακισμένα, που ότι τους σερβίρει αυτό το χαζοκούτι & αυτά τα εξαμβλώματα που –ΓΙΑ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ- τολμούν να τα αποκαλούν ταινίες, τα καταπίνουν άκριτα!!! Τέλος, η ιστορία αυτή είναι τοοοοοοοοοσο cliché & ιδιαιτέρως ξεπερασμένη & γλυκανάλατη, τόσο που & το παραμικρό ίχνος ρομαντισμού εξαϋλώνεται με τόσο εμετικούς διαλόγους! Είπαμε, ΑΛΛΟ ρομαντισμός (δε λέω, καλή η καφρίλα, αλλά αγαπάμε ρομαντισμό) & ΑΛΛΟ γλυκαναλατισμός! Ας μην τα συγχέουμε παρακαλώ! (Εδώ που τα λέμε, καλός μαλάκας & ο σεναριογράφος!).
2)Η σκηνοθεσία: Καλά… Αυτό το κομμάτι το αφήνω ασχολίαστο διότι απλά η σκηνοθεσία είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ!!! Η σκηνοθεσία υφίσταται με την προϋπόθεση να υπάρχει & ταινία. & για μαντέψτε;! Δεν υπάρχει ταινία! ΤΕΛΟΣ!
3) Οι ερμηνείες: & ναι! Το αγαπημένο μου κομμάτι! Τι να πρωτοπεί κανείς για τις ερμηνείες; Η άκαμπτη και η αφύσικα διακοπτόμενη εκφορά των διαλόγων κάνει τους ήρωες -ιδίως το πρωταγωνιστικό ζεύγος- να μοιάζουν σαν να έχουν κάποιου είδους νοητικό πρόβλημα. Η πρωταγωνίστρια, αυτό το εκτόπλασμα που είναι πιο κρύα & από παγόβουνο της Ανταρκτικής, την ερωτεύονται λυκάνθρωποι & βαμπίρ, συμμαθητές της θέλουν να την βγάλουν ραντεβού & συμμορίες να τη βιάσουν… Εντάξει, κάπου καταντάει γελοίο! Η κοπελιά ΔΕΝ πείθει ότι θα μπορούσε να προκαλέσει έναν τόσο παράφορο έρωτα! Είναι άχρωμη, άοσμη & άψυχη (πιο ντεντ απ` τον Έντουαρντ)!
Όσον αφορά το βαμπιράκι, τι να πρωτοπεί κανείς! Αυτό το πονεμένο βλέμμα αλλά «Βασιλάκης Καΐλας» ή -εναλλακτικά- σχολή Joey & τεχνική "Smell the fart", σε όλες τις σκηνές (& τις ταινίες), είτε δραματικές, είτε κωμικές, είτε κλωτσομπουνιδίου δεν μπορώ να το καταλάβω!
Εν κατακλείδι, με λίγη προσπάθεια -& την κατάλληλη κανιβαλιστική διάθεση & παρέα- ναι! μπορείς να το δεις κάτι ανάμεσα σε έργο τέχνης (ο Θεός να το κάνει) & σε Άρλεκιν.
Παρακάτω σας παραθέτω το επεισόδιο «Αίμα, τσάντα & κοπάνα» από το θεϊκό «Ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος», στο οποίο σατιρίζεται, μεταξύ άλλων, το σκυλόφως!
