Ελληνικό cult it`s alive, it`s alive: Sauber Montag

Καλησπέρα σας!

Κατ` αρχάς να ευχηθώ χρόνια πολλά και καλή σαρακοστή σε όλα τα παιδάκια.

Μη σας παρασύρει ο τίτλος, δε θα αναφερθώ στον ελληνικό cult κινηματογράφο (αν και τώρα που το σκέπτομαι, έχω καιρό να γράψω για σινεμά και πρέπει να σβη… ΣΚΑΣΕΕΕΕΕΕΕΕΕ! πάλι ξέφυγες!), αλλά όλα εκείνα cult τα στοιχεία που λατρεύουμε να μισούμε και μισούμε να λατρεύουμε και συνθέτουν την ελληνική κοινωνία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Η σημερινή μέρα, μια μέρα φαγοποτίου!

Θα σας περιγράψω τι συμβαίνει στη δική μου οικογένεια και νομίζω ότι θα καλύψω πολλούς από εσάς…

Η όλη προετοιμασία ξεκινάει μια- δυο μέρες πριν, όταν θειος και πατέρας παίρνουν τις ψαραγορές σεργιάνι για να βρουν τα καλύτερα και φθηνότερα (πλέον με την κρίση) μαλάκια και οστρακοειδή. Παράλληλα γίνεται της ετέρας το κιγκλίδωμα, ο κλασσικός καυγάς, για το ποιος θα πληρώσει, ενώ όλοι οι υπόλοιποι ξέρουμε ότι η «δουλειά» θα γίνει fifty- fifty.

Την παραμονή έχουμε έθιμο να τρώμε πίτες (πρασόπιτα και πίτα με ντομάτα, πιπεριές και κρεμμύδι) και τίποτα άλλο, τις οποίες αναλαμβάνει η θεία του μπαμπά (η τέτα μου!!!) με σπιτικό -ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ- φύλο. Εν τω μεταξύ, ο μπαμπάς και η μαμά ετοιμάζουν ταραμά λευκό (εμ, τι νομίζατε, εκείνη τη ροζ αηδία;;; Με πολίτισσα γιαγιά θα έμπαινε σπίτι ροζ ταραμάς;!) και η θεία μου γίγαντες κατσαρόλας (καλά εεε, άλλο να σας το λέω κι άλλο να το τρώτε).

Ανήμερα σηκωνόμαστε (βασικά σηκώνονται, εγώ ως guest προσωπικότητα, κάνω αργότερα εμφάνιση, για να κλέψω εντυπώσεις) απ` τα χαράματα και ετοιμάζουμε τα υπόλοιπα πιάτα. Το σούργελο Εγώ σηκώνομαι και πάω στο φούρνο για λαγάνες για να επιστρέψω δριμύτερη και να εκπλήξω τους πάντες με τις μαγειρικές μου ικανότητες: γαρίδες σαγανάκι (χωρίς φετούλα, το απαιτεί η μέρα, βλέπετε). Μπαμπάδες και μαμάδες αναλαμβάνουν τα υπόλοιπα, ενώ ο πασάς ο ξάδερφος δεν κάνει τίποτα (οι γιαγιάδες λόγω ηλικίας συγχωρούνται). Με το τσιμπολόγημα, βέβαια, μέχρι να κάτσουμε επίσημα στο τραπέζι, έχουν φύγει οι μισές πιατέλες, αλλά όπως λέει και η μαμά η μέρα σήμερα είναι για να τσιμπολογάς.

Και τι περιλαμβάνει το τραπέζι της οικογένειας Φλου; Χταπόδι σχάρας, χταπόδι σαλάτα, μύδια σε κουρκούτι και σκορδαλιά, κυδώνια αχνιστά, καλαμάρια τηγανιτά, τουρσί και ταραμάς (σπιτικά βεβαίως, βεβαίως), γαριδάκι συμιακό, γαρίδες σαγανάκι (αλά Φλου), γίγαντες κατσαρόλας, σαλάτες (τις οποίες, για έναν ανεξήγητο λόγο δεν αγγίζει κανένας) και φυσικά λαγάνα και χαλβά. Και από ποτά; Εκεί να δείτε, καθείς και το δικό του: ούζο, μπύρα και λευκό κρασί.

Το γέλιο που πέφτει στο τραπέζι, είναι όλα τα λεφτά! Πειράζουμε τον θείο τον Μητσάρα, ο οποίος θα μπορούσε άνετα να εντυπωσιάσει τον Αγγελόπουλο με την ταχύτητα την οποία τρώει (απορώ πως προλαβαίνει απ` τους υπόλοιπους). Στον αντίποδα ο θείος ο Μηνουίτος που καταβροχθίζει τα πάντα σαν άλλος δαίμων της Ταζμανίας: σαλάτες εκτοξεύονται στο σαλόνι, ψίχουλα κάνουν γκελ, γαρίδες βρίσκονται στο μπαλκόνι… Και κλασσικά, όταν φτάνουμε στα τελειώματα ξεκάνει η συζήτηση περί δίαιτας και υγιεινής διατροφής. Ο ξάδερφος κι εγώ σκάμε στα γέλια και αποσυρόμαστε στο σαλόνι για να θυμηθούμε τα παλιά (a.k.a να μαλλιοτραβηχτούμε, να παίξουμε ξύλο, να με φτάσει στα όρια του να κατουρηθώ πάνω μου απ` το γαργαλητό και να φωνάξω «Μαμά, με πειράζειιιιιιιιιιι!!!»- τονίζω ότι αυτός είναι 22 κι εγώ 19).

Και έρχεται η ώρα της λάντζας και κλασσικά αναλαμβάνουν οι γυναίκες (εγώ είμαι μικλό παιζάκι ακόμα και ζεν ανακατεύομαι). Φωνάζουν και ωρύονται οι κυρίες, αλλά το αφτί των ανδρών δεν ιδρώνει (και όχι! δεν αξίζει να τους πω κυρίους, διότι αν ήταν κύριοι θα σηκώνονταν να βοηθήσουν τις συζύγους τους!). Η μαμά τα πλένει, η θεία τα σκουπίζει κι εγώ τα τοποθετώ στη θέση τους (είπαμε μικλό, μικλό αλλά όχι και ντιπ αναίσθητο!). Μετά τους κάνω και καφεδάκι ελληνικό (μερακλήδικο, καϊμακλίδικο, με επτά φουσκάλες) και αποσύρομαι στα ιδιαίτερά μου για νάνι! Κατά το βραδάκι τη κάνουν σιγά- σιγά με τριάντα δύο διαφορετικά ταπεράκια και μας περισσεύει και φαγητό για μια βδομάδα!

Ούσα ασβός, δεν έβγαλα φωτογραφία για να σας ανοίξω την όρεξη. Τράβηξα, όμως, τον μετέπειτα χαμό και σας τον παρουσιάζω.

                               (Ό,τι απέμεινε απ` το δύσμοιρο το χατποδάκι…)

 

 

 (Ένα μέρος εκ των πλυμένων)

 

(Η τίγκα σακούλα από κουτάκια μπύρας, μπουκάλια κρασιού και ούζου,  η οποία θα καταλήξει στην ανακύκλωση- είμαστε και οικολόγοι! Το AVA σπάει τη μονοτονία...)

 

Και πείτε μου, ειλικρινά: ΔΕ ΛΑΤΡΕΥΤΕ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ;!;!;! Δε συγκρίνονται με καμία άλλη χώρα. Ό,τι κι αν λέμε κατά βάθος πεθαίνουμε γι` αυτές τις στιγμές. Τι στιγμές που μας θυμίζουν ότι το ελληνικό cult ζει, είναι αυτό που είναι και το αγαπάμε. Ασφαλώς και υπάρχουν στιγμές που λέμε «Άντε μου στο διάολο» (θα τις πούμε άλλη φορά), αλλά κι οι όμορφες υπάρχουν κι αυτό δεν αλλάζει!

Καλή σας εβδομάδα και καλό ξημέρωμα!

Υ.Γ.: Μία Μαρτίου ετοιμαστείτε για τα πρώτα “Surrealistische ΦΛΟΥ BLOG Preise”. Γι` αυτό πηγαίνετε τα καλά σας για ένα φρεσκάρισμα στο καθαριστήριο και ετοιμάστε τους πανηγυρικούς σας λόγους!

Το πρώτο (ουσιαστικό) φοιτητικό ξεσάλωμα!

Καλησπέρα σας!

Τί κάνετε; Πώς είστε; Πάντα καλά!

Χθες διοργάνωνε μια συμφοιτήτριά μου μασκέ party.  Ήταν ένα πολύ ωραίο διάλλειμα μέσα στο χάος της εξεταστικής και το πιο ευχάριστο βράδυ αυτού του μήνα.

Χθες το πρωί, λοιπόν, ξύπνησα κατά τις έξι. Όχι, δεν είμαι βιτσιόζα (καλά είμαι, αλλά δεν είναι της παρούσης) και δεν μ` αρέσει να βασανίζομαι, αλλά έδινα Μορφολογία. (Και τώρα μια μεγάλη παρένθεση: Καλά, αυτοί που βγάζουν το πρόγραμμα της εξεταστικής  ανώμαλοι είναι; Σαββατιάτικα στις 9;! Τη βρίσκουν να μας βλέπουν το πρωί με περπάτημα και βλέμμα αλά “ Night of the Living Dead ” εξαιτίας της παρακολούθησης 3 ταινιών του Argento σερί του ολονύχτιου διαβάσματος. Σεβασμός στον Έλληνα φοιτητή, ο εξευτελισμός και ο χλευασμός σας δε θα περάσει!).

Μαζευτήκαμε με τις φίλες μου απ` το μεσημέρι σπίτι μου για να ετοιμαστούμε μαζί. Φάγαμε, γελάσαμε, θάψαμε κόσμο, ήπιαμε καφεδάκι (βασικά αυτές ήπιανε, εγώ δεν πίνω καφέ) και ξεκινήσαμε τις ετοιμασίες! Μετά από λίγο έσκασαν μύτη και τα άλλα δύο νούμερα οι άλλοι δύο φίλοι μας, ποζάραμε στον φωτογραφικό φακό του μπαμπά μου και το τσίρκο μεντράνο αναχώρησε με το αυτοκίνητο. Γιατί φανταστείτε να κυκλοφορούν στο μετρό μια μαύρη χήρα (η Μ.), μια νοσοκόμα (η Δ.), μια βαμπιρίνα (η Λ., εγώ καλέ!), η ξενέρωτη Ε. που δε ντύθηκε και το σούργελο ο Α. που επίσης δε ντύθηκε (αν κατά τις δύο είδατε μια τέτοια ομάδα στο μετρό, ήμασταν εμείς κατά την επιστροφή μας).

Φτάσαμε στο σπίτι της κοπέλας με γεμάτα χέρια (δεν είμαστε τσίπηδες) και προχωρήσαμε προς το σαλόνι, όπου γινόταν το party. Χαιρετηθήκαμε με τους υπόλοιπους και τα σχετικά και ρώτησα την παρέα τι θα έπινε, για να κάνω την barwoman. Όταν έφτασα στον μπουφέ με τα ποτά, βρέθηκα μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη: MARTINI!!! Είχα να πιω απ` το καλοκαίρι και όταν ξάφνου το είδα και μάλιστα σε φοιτητικό party, αφήνιασα! Δυστυχώς, όμως, υπήρχε μόνο ένα μπουκάλι, οπότε έβαλα μόνο έξι φορές…

Ως καλή barwoman τους σέρβιρα και μετά… χορός! Ναι, η Φλου ξεσάλωσε και ναι! το λέω χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος: χόρεψα και σκυλάδικα και λαϊκό- ποπ και λίκνισα τη δίμετρη κορμάρα μου σε τσιφτετέλι- τέμπους. Εκείνη τη στιγμή, κάθε ίχνος ροκ είχε πεθάνει μέσα μου! Εκείνη τη στιγμή μόνο Κιάμος, Οικονομόπουλος και Βέρτης. Αλλά το σημείο που λάτρεψα ήταν όταν έπαιξαν 70`s-80`s- 90`s: YMCA, Macarena, Bee Gees, Boney M. και δεν συμμαζεύομαι συμμαζεύεται. Χόρεψα, χτυπήθηκα και το ευχαριστήθηκα! Βέβαια, μετά από ένα ολόκληρο βράδυ χορεύοντας και στη συνέχεια περπατώντας ως το μετρό πάνω σε ψηλοτάκουνα, είναι λογικό να με πονάνε τα πόδια μου ακόμα κι αυτή τη στιγμή (οι θηλυκές υπάρξεις του ιστολογίου με καταλαβαίνουν). Δε με ενδιαφέρει, όμως, τίποτα γιατί περάσαμε τέλεια!

Και έρχεται η σκέψη της Γλωσσολογίας την Τετάρτη, και με προσγειώνει απότομα, απ` τη θύμηση της όμορφης βραδιάς. Τελευταίο μάθημα η Γλωσσολογία, οπότε μετά θα με ξεχάσει για ένα διάστημα το σπίτι μου! Δεν είμαι ιδιαίτερα του έξω, αλλά τον τελευταίο καιρό έχω λυσσάξει! Ούτε μετά τις πανελλήνιες δεν με είχε πιάσει τόσο τρελή επιθυμία για έξοδο.

Μετά από έγκριση του συμφοιτητή και φίλου μου Α., ανέβασα την παρακάτω φωτογραφία, έτσι για να εξιλεώσουμε τον θεσμό του βαμπίρ μετά την ξευτίλα του Twilight. Το αιμοδιψές βαμπίρ της φωτογραφίας (εγώ δηλαδή) ετοιμάζεται να γευτεί το θύμα του (του Α. δηλαδή).

          
Θα σας καληνυχτίσω με disco κομμάτια, έτσι για να μπει ωραία η εβδομάδα!

A (not) happy ending...

Καλησπέρα σας!

Σήμερα θα σας διηγηθώ ένα παραμύθι, που συνέβη στ` αλήθεια…

Μία φορά κι έναν καιρό ήταν μια πριγκίπισσα θλιμμένη, που ζούσε σε ένα όμορφο νησί. Λάτρευε τη θάλασσα και αγαπούσε τις βόλτες στην παραλία. Επίσης της άρεσε να διαβάζει και ήταν απορροφημένη σ` αυτό, δε σκεπτόταν τίποτα άλλο πέρα απ` αυτό. Η ζωή της περιστρεφόταν γύρω από αναλύσεις και βιβλία. Στην αντίπερα όχθη, ένα όμορφο βασιλόπουλο από τη Γερμανία, ήθελε να επισκεφτεί το μικρό αυτό βασίλειο, το οποίο ήταν ξακουστό σ` ολόκληρο τον κόσμο. Ένα καλοκαίρι οργάνωσε το ταξίδι αυτό και με άλλα βασιλόπουλα επισκεφτήκαν το μαγευτικό αυτό νησάκι. Μόλις το πριγκιπόπουλο αντίκρισε την πριγκίπισσα την ερωτεύτηκε, δεν είχε ξαναδεί, όπως έλεγε, πιο όμορφο πλάσμα στη ζωή του. Η πριγκίπισσα τον βρήκε άκρως γοητευτικό και ανταποκρίθηκε στο ερωτικό κάλεσμά του, χωρίς να τον ερωτευτεί. Στο τέλος του καλοκαιριού το βασιλόπουλο μαραζωμένο γύρισε στο βασίλειό του και η πριγκίπισσα τον περίμενε. Αλληλογραφούσαν όσο το δυνατόν συχνότερα και επισκέπτονταν ο ένας τον άλλον τακτικά.

Έναν χρόνο αργότερα, καθώς η πριγκιποπούλα διάβαζε ένα βιβλίο στο δάσος περνούσε ένας μάγος. Τον ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, δεν έφτανε όμως μόνο αυτό. Της μιλούσε για ποίηση, θέατρο, τέχνη και ξεδίπλωνε τις γνώσεις του για να τη μαγέψει και να την «υποδουλώσει» ολοκληρωτικά στη γοητεία του. Η κοπέλα εκστασιασμένη, γοητευμένη, μαγεμένη έπεσε στην παγίδα που της είχε στήσει. Μετά ο μάγος την απέρριπτε. Τότε η πριγκίπισσα μαράζωσε.

Εν τω μεταξύ, ο πρίγκιπας την ερωτευόταν μέρα με τη μέρα όλο και πιο πολύ και πονούσε που δεν την είχε κοντά του κάθε μέρα. Η πριγκίπισσα, όμως, αισθανόταν ότι έπαιζε με τα συναισθήματά του κι έτσι του ζήτησε να χωρίσουν με την πρόφαση της απόστασης. Μερικές μέρες αργότερα, όταν του είπε τον πραγματικό λόγο, το βασιλόπουλο πληγώθηκε και της μίλησε πολύ άσχημα. Η πριγκίπισσα δεν ήξερε τι να κάνει: απ` τη μία ο άνθρωπος που νοιαζόταν και αγαπούσε και απ` την άλλη ο άνθρωπος που ήταν ερωτευμένη. Το βασιλόπουλο, ζητώντας της συγγνώμη που την πλήγωσε, επιμένει να τα ξαναβρούν. Αυτή, όμως, δε θέλει, διότι ξέρει ότι θα τον κάνει δυστυχισμένο. Η καρδιά της ήταν δοσμένη ολοκληρωτικά στον μάγο.

Μια μέρα, όμως, το βασιλόπουλο αρρώστησε βαριά. Η πριγκίπισσα ανησύχησε και πήγε να τον δει. Ήταν σε άσχημη κατάσταση. Τον πλησίασε, κάθισε στο κρεβάτι, τον πήρε αγκαλιά και τον χάιδευε ώρες. «Ξέρεις, θα πεθάνω», της είπε, «Γι` αυτό θέλω να πεθάνω τώρα, στην αγκαλιά σου κι ευτυχισμένος. Αυτή είναι η τελευταία μου επιθυμία». Η κοπέλα δεν είπε τίποτα και ξέσπασε σε βουβό κλάμα, σφίγγοντας τον στην αγκαλιά της.

Λίγους μήνες μετά, το βασιλόπουλο πέθανε. Η πριγκίπισσα κατάφερε να λύσει τα μάγια που της είχε κάνει ο μάγος, κλείστηκε στον εαυτό της, απομονώθηκε απ` τους γύρο της και θρήνησε τον μόνο άνθρωπο που είδε μέσα της και την αγάπησε γι` αυτό που είναι.

Τον αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής της, αλλά δεν τον ερωτεύτηκε ποτέ. Αν της δενόταν η ευκαιρία να γυρίσει τον χρόνο πίσω, πάλι το ίδιο λάθος θα έκανε ξανά, ξανά και ξανά. Γιατί την καρδιά δεν μπορείς να την περιορίσεις. Στο πρόσωπο του μάγου γνώρισε τον έρωτα, τον πρώτο της έρωτα, τον πιο δυνατό, που πάντα θα θυμάται. Στο πρόσωπο του πρίγκιπα γνώρισε την αγάπη, την ανιδιοτελή αγάπη, την παντοτινή αγάπη.

«Αντίο πρίγκιπά μου, εύχομαι να μου συγχωρέσεις τον πόνο που σου προκάλεσα. Σ` αγαπώ!»

Καλό ξημέρωμα!

Παιδί ΞΑΝΑ!!!!

 Καλησπέρα σας!

Επειδή χθες σας νταούνιασα, θα εξιλεωθώ σήμερα! Θα κάνουμε ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο. Οπότε βγάλτε απ` το χρονοντούλαπο τις huba-buba, τις τάπες, τα νιτέντο, τις μπουγελοφατσούλες και τις παιδικές φωτογραφίες! Θα αναφερθώ στα τέλη των 90`s και τις αρχές των 00`s, οπότε οι μεγαλύτεροι δείτε πως μεγαλώσαμε τα… πιτσιρίκια και γράψτε τις δικιές σας αναμνήσεις στα σχόλια!

Κατ` αρχάς, να πω ότι λάτρεψα αυτήν την περίοδο! Λυπάμαι τα πιτσιρίκια που μεγαλώνουν τώρα, όχι (μόνο) λόγω της κοινωνικής και οικονομικής σηψαιμίας που επικρατεί, αλλά –κυρίως- λόγω του ότι έχασαν την παιδικότητά τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Είστε έτοιμοι για νοσταλγία; Πάμε!

 1.    Cartoon:

 Τα παιδικά των 90`s-00`s ήταν κλάσης ανώτερα! Η βία ήταν ελάχιστη. Να φανταστείτε ότι καρτούν τύπου Power Rangers ήταν το πιο τρομακτικό πράγμα που είχαμε δει στη ζωή μας. Τα σημερινά παιδιά αρέσκονται στα επιληπτικά μοντάζ, τις κατίνες πρωταγωνίστριες και τους γαμάω- και- δέρνω πρωταγωνιστές. Παρακάτω παραθέτω, με αλφαβητική σειρά,  μερικές απ` τις πιο χαρακτηριστηκές σειρές (μη ψάχνετε να βρείτε ταινίες της Disney), που γαλούχησαν τη γενιά μου (Περιττό να σας πω ότι την ώρα που συνέλεγα, με έφτυνα να μη με βασκάνω και αναφωνούσα: «Τι θυμήθηκα πάλι η κουφάλα;!»).

Arthur

Babar

Barney

Chip `n` Dale Rescue Rangers

Clifford the Big Red Dog

Darkwing Duck

Doug

Dragon Ball

Flash Gordon

Franklin

Gargoyles

Gummi Bears

House of Mouse

Heidi, Girl of the Alps

Life with Louie

Lucky Luke

Marsupilami

Max

Maya the Bee

Moomin

My Little Pony

Once upon a Time... Life  

PB&J Otter

Pepper Ann

Pingu

Pinky and the Brain

Pinocchio  

 

Pokémon

Popeye the sailor

Power rangers

Recess

Sailor Moon

Scooby doo

Sonic the Hedgehog

Spider-Man

Talespin

Teletubbies

Teenage Mutant Ninja Turtles

The Adventures of Tintin

The Flintstones

The Little Lulu Show

The Looney Tunes
   

The Magic School Bus

 
The Muppet Show

The Raccoons

The Smurfs

The Transformers

Thundercats

Tom and Jerry

Top Cat

Yu-Gi-Oh!

Και... φυσκικά Λυκούργο και Καρολίνα ή αλλιώς Disney Club!

2.    Λεύκωμα:

Αυτό αφορά, κυρίως, τις αναγνώστριες του ιστολογίου. Γύρω στην Τρίτη δημοτικού όλα τα κοριτσάκια είχαν ένα λεύκωμα ροζ, λιλά ή γενικά σε κάποια κοριτσίστικη απόχρωση, το οποίο η «Κτήτωρ» έδινε ΜΟΝΟ στα κορίτσια της τάξης (αγόρια εχθρός!) και οι κορασίδες απαντούσαν στις ερωτήσεις της με ευφάνταστα παρατσούκλια όπως Χρυσαλίδα, Bubble, u.s.w. Και καθώς εγώ ήμουν η μόνη που το έδωσα και στα αγόρια της τάξης, μεταλλάχτηκα αυτομάτως και σε εχθρό του θηλυκού πληθυσμού! So what?! Έβαλα τη γάτα μου κι έκλεγε!

3.    Τατουάζ:

Αλλά όχι όποια κι όποια τατουάζ, αγαπητοί αναγνώστες! Αυτά που ήταν μέσα στις τσίχλες! Δε θυμάμαι πως τις έλεγαν θυμάμαι, όμως, το χαμό που γινόταν! Κάναμε ουρές στα περίπτερα και τα σουπερ μάρκετ τα καλοκαίρια και τις αγοράζαμε με τις χούφτες, απλά και μόνο για τα τατουάζ! Το γλέντι ήταν μετά!!! Κάναμε κόντρα ποιος έχει τα περισσότερα και καλύτερα! Εκεί να δείτε γέλιο! «Χαχαχαχα, εσύ δεν το έχεις! Ζήλειααααααα!!!!».

4.    Τάπες:

Πάνω σας περιέγραψα τον χαμό με τα τατουάζ. Ε, φανταστείτε και με τις τάπες αυτόν τον χαμό αλλά εις τον κύβο. Θυμάμαι, αγόραζα φουντούνια σαν τρελή (γαριδάκια δεν μου άρεσαν καθόλου) για να μαζεύω τάπες. Στη γειτονιά γινόταν χαμός, όταν κάποιος είχε μια «συλλεκτική». Φωνές, ουρλιαχτά, κλάμα ακόμα και ξύλο για μια «συλλεκτική»!

5.    Game boy:

Ψψψψ, τα θυμάστε; Εκείνα, τα πρώτα τα «ασπρόμαυρα» με Σούπερ Μάριο! Εγώ είχα το αμέσως επόμενο μοντέλο, το color, αλλά ο ξάδερφός μου είχε το παλιό, απ` όταν είχαν πρωτοκυκλοφορήσει. Οπότε μέχρι να πάρω εγώ το δικό μου, καιγόμασταν με τις ώρες στο Μάριο, προκειμένου να το τερματίσουμε! Τσακωνόμασταν ποιος θα ξεκινήσει πρώτος και -κλασσικά- ως πιο μικρή έβαζα μπροστά την κασέτα Βασιλάκης Καΐλας και με λυπόταν (ήμουν κάθαρμα από μικρή!).

6.    Μπουγελοφατσούλες:

Μόλις καλοκαίριαζε, η τάξη μετατρεπόταν σε λίμνη. Όλοι είχαν τουλάχιστον δύο μπουγελοφατσούλες και με το που χτυπούσε το κουδούνι, η τάξη χωριζόταν σε δύο στρατόπεδα κορίτσια- αγόρια (κλασσικά) και η μάχη ξεκινούσε . Η μάστιγα της μπουγελόφατσας έκανε, όμως, κάθε μάνα Σαπφώ Νοταρά. Με το που μας έβλεπαν βρεγμένα μάζευαν τη μούρη και τούρλωναν τα μάτια σαν ψυχοπαθείς! Και κατέληγες να είσαι και κερατάς και ζημιωμένος: δεν έφτανε που σε έβρεχαν οι άλλοι, τ` άκουγες κι από πάνω (μαζί με καμιά ξώφαλτση παντοφλιά) επειδή –ΑΚΟΥΣΕ `ΚΕΙ- τόλμησες να βραχείς!

7.    Ευχούληδες:

Αυτά τα τρομαχτικά κουκλάκια, που φέρνουν κάτι ανάμεσα σε Chucky και  Frankenstein, είχαν κατακλείσει την αγορά και συνάμα όλα τα ελληνικά νοικοκυριά. Διακοσμητικό μολυβιού, μπρελόκ και κουκλάκι, ο ευχούλης είχε την τιμητική του, ιδιαίτερα απ` τον θηλυκό πληθυσμό. Το concept ήταν να τον τρίβεις και θα σου πραγματοποιεί τις ευχές σου. Πριιιιιιιιιτς!

8.    View master:

Προσωπικά το αγαπημένο μου! Χιλιάδες ταινίες μέσα απ` αυτό! Από μικρή είχα το «ψώνιο» με το σινεμά, γι` αυτό λάτρεψα κι αυτό το παιχνίδι απ` την πρώτη στιγμή που το κράτησα στα χέρια μου! Δεν ξέρω σε τι άλλα χρώματα υπήρχε, κόκκινο τύχαινε να έχω εγώ, όπως οι περισσότεροι. Κάθε μέρα το ίδιο βιολί. Οι ίδιες εικόνες. Παρ` όλα αυτά, καθημερινά ανακάλυπτα και κάτι νέο.

Αυτά είναι τα βασικότερα στοιχεία που σημάδεψαν την παιδική μας ηλικία. Το αφιέρωμα αυτό, με γύρισε πίσω μια δεκαετία και μου θύμισε πράγματα που είχα ξεχάσει! Σας καληνυχτώ και σας προτρέπω να «ξεσκονίζετε» πιο συχνά το ντουλάπι των αναμνήσεών σας!

Καλό ξημέρωμα.

Κουράστηκα, Βαρέθηκα, Αηδίασα!

 Καλησπέρα σας!

I` m back! Η νέα Λεύκη επέστρεψε με τρελή διάθεση χωσίματος και μετά από τρελή μπυροποσία (πέντε ήπια, για μένα είναι πάρα πολλές)! Φτυάρι, νεύρα, αλκοόλ (τώρα πίνω την έκτη) και παράνοια: όλα έτοιμα για να ξεκινήσω. Έτοιμοι; Ωραία!

Όλοι ξέρουμε τι θα γίνει την Κυριακή. ΝΕΑ ΜΕΤΡΑΑΑΑΑ! Μπου! Προσωπικά, χέστηκα για πρώτη φορά μετά από 18 χρόνια, πάνω μου. Τι θα περιλαμβάνει αυτό το νέο πακέτο μέτρων, προκειμένου να πάρουμε τη (έχασα το μέτρημα) δόση:

***ΠΡΟΣΟΧΗ! ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΤΑ ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ. ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΙ, ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΕΓΓΥΕΣ, ΚΑΡΔΙΟΠΑΘΕΙΣ ΚΑΙ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΠΑΣΧΟΥΝ ΑΠΟ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΕΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΟΥΝ ΑΠ` ΤΙΣ ΟΘΟΝΕΣ ΤΟΥΣ. ΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΔΕ ΦΕΡΕΙ ΚΑΜΜΙΑ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!***

 I)    Μειώσεις μισθών. Καλά ρε παλικάρια, για να `χουμε καλό ερώτημα, που σκοπεύετε να τους φτάσετε; Στα 400; Στα 300, μήπως; Πώς θα ζήσει ο κόσμος;! Πώς θα θρέψει ένα ζευγάρι την οικογένειά του, αν έκαστος παίρνει 500 (στην καλύτερη) ευρώ; Φευ, μα τι λέω;! Γιατί, δε μου λέει κανείς να σκάσω;! 300 ευρώ στις μέρες μας, δεν ξέρεις πώς να τα πρωτοξοδέψεις: ενοίκιο (εκτός αν έχεις την… πολυτέλεια και ζεις σε δικό σου σπίτι), νερό, τηλέφωνο, ρεύμα, κοινόχρηστα (μονοκατοικία; Lucky you!), ψώνια (και εννοώ μόνο είδη πρώτης ανάγκης και καθαριστικά) και σου μένει και περίσσευμα! ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ;;;;; Εκατό ευρώ παίρνω χαρτζιλίκι (γιατί μένω με τους δικούς μου) και ίσα ίσα βγάζω τον μήνα! Αν είναι έτσι, δώστε μας κατευθείαν μια δηλητηριώδη ένεση να κάνουμε ευθανασία!

II)    Μειώσεις συντάξεων. Εδώ να δεις γλέντια! Ένας άνθρωπος, ο οποίος δουλεύει απ` τα δεκαπέντε του σκληρά, έχει μεγαλώσει τα παιδιά του με κόπο, είναι συνεπής ως προς τις φορολογικές του υποχρεώσεις και τα συναφή έρχεται η ώρα να πάρει σύνταξη, να απολαύσει τους καρπούς των κόπων του που πρόσφερε στην κοινωνία. Και πώς του το ξεπληρώνει το κράτος; Δίνοντάς του 450 ευρώ σύνταξη! Η γιαγιά μου, να φανταστείτε, που παίρνει 700, θεωρείται απ` τους προνομιούχους! Εύγε! Μπράβο! Μπραβίσιμο! Κράτος δικαίου και κοινωνικής αλληλεγγύης! Αρχίδια!

III)    Ιδιωτικοποιήσεις κρατικών υπηρεσιών και νέες αυξήσεις και χαράτσια. Καλά, αυτά έχουν γίνει ήδη, αλλά να περιμένουμε κι άλλες αυξήσεις. Περισσότερα είναι τα τσιριμπιμ- τσιριμπομ της Δ.Ε.Η. που πληρώνουμε, παρά το ίδιο το ρεύμα. Και γιατί κύριοι πρέπει να πληρώνω την ΕΤ1 και τη ΝΕΤ στον λογαριασμό της Δ.Ε.Η.;! Παρακολουθώ, μόνο τις ταινίες που βάζει κι αυτές σπάνια, όχι γιατί δεν είναι αξιόλογες (απ` τα ελάχιστα κανάλια με ταινίες που βλέπονται) αλλά λόγω της ώρας! Εκείνες τις ώρες κόβω τούφες, αγαπητέ διευθυντή προγράμματος!  Αν μειώσετε τα κρατικά κανάλια και ραδιοφωνικούς σταθμούς, τότε δε χρειάζεται να κόβεται από βασικά αγαθά!

IV)    Μείωση θέσεων εργασίας. Άρα, αύξηση της ανεργίας (πωωω, ρε! τζιμάνι είσαι!). Εσείς που είστε άνεργοι, βολευτείτε στον ξεχαρβαλωμένο καναπέ σας, δεν πρόκειται να βρείτε δουλειά. Παρ` όλα αυτά, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία- στην περίπτωσή σας της έκαναν ευθανασία. Πτυχιούχοι μπουαχαχαχαχαχα –συγγνώμη, μου ξέφυγε!- κάντε τα πτυχία σας κορνίζα να τα καμαρώνετε εσείς κι όλο σας το σόι. Εναλλακτικά, με όσα χρήματα σας απέμειναν βγάλτε εισιτήριο –χωρίς επιστροφή- για εξωτερικό. Εργαζόμενοι, κάντε κανένα τάμα στη Μεγαλόχαρη της Τήνου να απολύσουν τον συνάδελφο- και όχι εσάς!

V)    Αύξηση τιμής πετρελαίου. Με λίγα λόγια αγοράστε σόμπες λαδιού, αλογόνου (οι οποίες φωτίζουν κι όλα, οπότε δε θα ανάβετε το φως), κουβέρτες, παπλώματα και ηλεκτρικές κουβέρτες απ` τις «καλές» (καλύτερα να σας κάνει BBQ η κουβέρτα παρά να πάτε αδιάβαστοι σαν το κοριτσάκι με τα σπίρτα).

Αυτά είναι ένα δείγμα του φιλανθρωπικού έργου της Τρόικα προς τη χώρα μας και το οποίο οι μαλακισμένοι οι δικοί μας θα ψηφίσουν για το καλό της χώρας! Να, να, να και ξανά να μαλάκες! 

Οι συνδικαλιστές αποφάσισαν 48ωρη. Άλλοι παπάρες αυτοί! Από τις πιο άτιμες φάρες! Έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους για να δουν πως είναι να δουλεύεις χαλυβουργική ή με 40°C (υπό σκιά) στο χωράφι; Σε ένα γραφείο κάθονται και τα ξύνουν ολημερίς! Θέλουν, και καλά, να μοιράσουν τον πλούτο στους φτωχούς για να επέλθει «κοινωνική ισορροπία» και μπλα, μπλα, μπλα… Αρχίδια μπεκάτσας! Και στην τελική γιατί να τα πάρεις απ` το κεφάλαιο; Σε καμία περίπτωση δε λέω ότι είναι άγιοι, αλλά από τη στιγμή που του βγήκαν τα μάτια απ` το διάβασμα για να κάνει 32 διαφορετικά μεταπτυχιακά και να αναλάβει μια επιχείρηση, κι απ` τη στιγμή που αυτή η επιχείρηση ξηγιέται κομπλέ στους εργάτες της, τι ζόρι τραβάς εσύ κομπλεξικέ συνδικαλιστή; Όταν ο αγρότης είχε 100 ρίζες ελιές και δήλωνε τη διπλάσια έκταση της Ελλάδας για να πάρει την επιδότηση ήταν καλά, ε; Επίσης, δεν έχετε το δικαίωμα να μιλάτε, διότι όλοι γίνεστε μετά βουλευτές και υπουργοί. Το δίκιο του λαού, κι ύστερα τα κάνετε πλακάκια και πράττετε αυτά τα οποία κατακρίνατε όταν βρισκόσασταν υπό. Είστε σάπιοι και πουλημένοι ρε!!! Τέλος, εν μέσω εξεταστικής η κατάληψη; Θα μου πει το φιλαράκι μου, εδώ ο κόσμος σφάζεται κι εσύ την εξεταστική μωρή κάρυα;! Έχεις δίκιο, θα σου πω, αλλά δεν έχω σκοπό να σπουδάζω μέχρι τα 25 μου! Και τι θα κάνεις, αφού άνεργη θα είσαι! Εσένα τι σε νοιάζει; Γουστάρω να το κάνω ταπετσαρία στο δωμάτιό μου.  Γουστάρω να το κάνω σαΐτες, να βάλω καρφίτσες μπροστά κα να το πετάω στον ΓΑΠ. Γουστάρω να πάω στο εξωτερικό μια ώρα αρχύτερα για να μη βλέπω τα μούτρα σας!

Και τα κομματόσκυλα της σχολής; Σε σας απευθύνομαι, μικροί εκκολαπτόμενοι κρετίνοι! Αντί να τους διαολοστείλετε μαζί με ένα κραυγαλέο «άντε γαμήσου μαλάκα “έλληνα” πολιτικέ, που υποθήκευσες το μέλλον μου για το προσωπικό σου συμφέρον, αρχίδι του κερατά», κάθεστε και τσακώνεστε σαν τα κοκόρια, υπερασπίζοντας ποιού παράταξη είπε τη μεγαλύτερη παπαριά και έκανε τη μεγαλύτερη μαλακία. Και αν μου ξαναπείτε ότι δεν έχω ορθή πολιτική άποψη, κάθε φορά που βρίσκετε μπαστούνια στον αντίλογό μου, θα σας κρεμάσω ανάποδα απ` τις τζίβες παλιοΚΝήτες, θα σας  κάνω φυσαρμόνικα το γυαλί- πούλμαν και θα σας το χώσω εκεί που ξέρετε σκατοΔΑΠήτες και θα αφαιρέσω το φλώρικο ύφος σας μόνιμα με μία καλοζυγισμένη γροθιά στα υπεροπτικά σας μούτρα κωλοΠΑΣΠήτες! Αντί να παλουκώσετε τους κώλους σας και να τα βρείτε, ανεξαρτήτου κόμματος και ιδεολογίας τρώγεστε σαν τα σκυλιά! Θέλουμε ενότητα και κοινό στόχο. Αλλά πού να το καταλάβει ο αυστραλοπίθηκος αυτό, αφού αντί για μυαλό έχει σκατά στο κεφάλι του!

Καλά και ο Mr. Κωλοτούμπας, εεεεεεεεεεεεεεε;! Τί απαγγελία ήταν αυτή;! Ο Καβάφης σηκώθηκε απ` τον τάφο και πήγε να τον ευχαριστήσει, γι` αυτή την τιμή που του έκανε! Οι δε Beatles; Τέτοια ήταν τα ρίγη συγκίνησης, που θα αναστηθούν Lennon και Harrison για να κάνουν όλοι μαζί συναυλία στην Ακρόπολη τιμής ένεκεν στον μέγα Καρατζαφέρη! Αναρωτιέμαι αν αξίζει ν` ασχοληθώ μ` αυτό το γελοίο υποκείμενο και τους υπόλοιπους λεχρίτες της παράταξής τους… «Δε θέλουμε Παπαδήμο και λοιπούς» 3 μήνες μετά «Εγώ τον κ. Παπαδήμο τον φώναζα εξ αρχής». «Δε θα πούμε ναι στο μνημόνιο» 1 μήνα μετά «Πρέπει να σώσουμε τον λαό» 3 μήνες μετά «Δε θα ψηφίσουμε άλλα αντισυνταγματικά μέτρα εις βάρος του λαού» 6 μήνες μετά (και αφού έγιναν υπουργοί τα τσιράκια του) «Η ψήφιση του μνημονίου είναι μονόδρομος» 3 μήνες μετά «Όχι, στα νέα μέτρα». Αυτό είναι το αγόρι- χαμαιλέοντας. Ανεμοδούρα έχει καταντήσει. Και μόλις είδε ότι το κόμμα του χάνει στο μυαλό στις δημοσκοπήσεις, είπε ότι κάνει πίσω! Φτάνει, και πολύ ασχολήθηκα!

Και που πάνε οι ψήφοι του Καρατζαφύρερ; Στα χρυσά αυγά!!! Είναι δυνατόν να πήραν τρία αρχίδια τοις εκατό οι χρυσαυγίτες;! Θα τραβάω το μαλλί μου- είναι και κοντοκουρεμένο, φαλακρή θα με καταντήσουν. Το γεγονός αυτό δείχνει αφενός τη μαλακία και την κατάντια που μας δέρνει σα λαό (προτιμώ να μείνω κλεισμένη σε ένα δωμάτιο και να ακούω νυχθημερόν Χατζηγιάννη, παρά να δώσω την ψήφο μου στα παλιοφασιστόμουτρα) αφετέρου απελπισία. Απελπισία; Τί απελπισία; «Ναι, απελπισία!», λέει το φιλαράκι, «Υπάρχει τίποτα άλλο να ψηφίσουμε;». Βρε ασβέ, ψήφισε μικρά κόμματα! Δε σου είπα να ψηφίσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, αλλά μικρά κόμματα. ΣΕ ΚΑΜΙΑ, ΟΜΩΣ, ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ!  Θαύμασε κατάντια, αγαπητέ αναγνώστη! Τελικά δεν έχει αφετέρου. Μόνο μαλακία και κατάντια, μαλακία και κατάντια.

Δεν αντέχω άλλο! Φοβάμαι, για το μέλλον μου! Ήθελα να ζήσω και να προοδεύσω στη χώρα μου, γιατί την αγαπώ, ΓΑΜΩΤΟ! Μου τα έχετε ισοπεδώσει όλα! Δεν έχω που να πιστέψω, που να ελπίσω, που να ονειρευτώ! Αυτή τη στιγμή που γράφω αυτές τις λέξεις κλαίω. Κλαίω για τα χαμένα όνειρά μου, τις χαμένες μου ελπίδες και τα θέλω μου. Κλαίω από απελπισία, φόβο, ανασφάλεια, ντροπή. Με κάνατε να ντρέπομαι για τη χώρα μου, τσαρλατάνοι. Θέλω να ζήσω με αξιοπρέπεια και όχι σαν σκουπίδι. Το μόνο που έχω είναι αυτό το ιστολόγιο. Αν δεν είχα κι αυτό είτε θα είχα φουντάρει είτε θα είχα καταλήξει στο ψυχιατρείο, σας το εγγυώμαι! Και εσείς θα με είχατε οδηγήσει εκεί, μαζί με την κοινωνία! Και εσύ κοινωνία δεν είσαι αμέτοχη! Ξύπνα, δεν είναι πια ακίνδυνο, δεν είναι πια άκακο! Κουνήσου απ` τον ρημαδοκαναπέ, βγες έξω και πάρε την κατάσταση στα χέρια σου!

Καλό ξημέρωμα!