Άφησα τον Chomsky και τρέχω για… απολιθώματα!

Καλησπέρα σας!

Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου, με ξεθέωσε το αίσθημα χθες. Κι επειδή το μεγαλύτερο ποσοστό εκείνων που με διαβάζει είναι σάτυροι (ΑΙΣΧΟΣ!) να διευκρινίσω ότι με ξεθέωσε στο περπάτημα. Κάνει, βλέπετε, το μεταπτυχιακό του στην παλαιοντολογία, οπότε χρειάζεται απολιθώματα για τις μελέτες του. Κι επειδή δεν μπορώ να του χαλάσω χατίρι πήρα κι εγώ μαζί του τα βουνά.

Ξεκινήσαμε κατά τις 11:30 για Σκάλα Ωρωπού και μετά το κόψαμε με τα πόδια για Μήλεσι. Εκεί βρήκαμε τις τομές που ήθελε ο καλός μου και περιφερόμασταν σαν τα κατσίκια με τους γκασμάδες ανά χείρας (γεωλογικό σφυρί και καλέμι– για να μη μου παραπονιέται ότι τα λέω λάθος), σκαλίζοντας τα στρώματα των τομών για να βρούμε απολιθώματα φύλλων. Δυστυχώς φύλλα ΔΕΝ βρήκαμε. Το μόνο που βρήκαμε ήταν αυτό,

Planorbis (?) (genus of air-breathing freshwater snails, aquatic pulmonate gastropod mollusks in the family Planorbidae). Κατά πάσα πιθανότητα της πλειοκαινικής περιόδου (5.332 -2.588 εκατομ. χρόνια)

τα οποία υπήρχαν ΠΑΝΤΟΥ (θα μας κυβερνήσουν κάποια μέρα, να είστε σίγουροι!). Μα ούτε ένα φύλλο; 

-Για να ακριβολογώ, βέβαια, στη διάρκεια της διαδρομής βρήκαμε δύο απολιθώματα φύλλων, αλλά επειδή δεν ήταν ακέραια, ο καλός μου δεν τα ήθελε.-

Περπατήσαμε τόσα χιλιόμετρα και ούτε ένα φύλλο;! Ακόμα κι εγώ, που εν τέλει δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο σπουδών μου, το πήρα πατριωτικά και συγχύστηκα! Αλλά χαλάλι του, διότι πέρασα πολύ όμορφα! Ένιωθα λίγο σαν ψάρι έξω απ` τα νερά του, αλλά ήταν κάτι πρωτότυπο και ασυνήθιστα ωραία για τα δικά μου ενδιαφέροντα!

Με απείλησε Μου υποσχέθηκε ότι θα πάμε κι άλλες Κυριακές, οπότε βλέπω τον Chomsky και τον Goethe να μου κρατάνε μούτρα...

Καλό ξημέρωμα.