Ένα ακόμα για τον Βαγγέλη

Δε θα εξιστορήσω τα πράγματα απ` την αρχή, όλη την ξέρετε την ιστορία του Βαγγέλη Γιακουμάκη, στην ιστορία του οποίου, όλοι συναντήσαμε τον εαυτό μας: είτε ως θύτη, είτε ως θύμα, είτε ως οικογένεια που εθελοτυφλεί και σιωπά, είτε ως κοινωνία που γνωρίζει και αδιαφορεί. Μέσα σε μια στιγμή ο Βαγγέλης Γιακουμάκης, έγινε ο Βαγγέλης μας, ο γείτονάς μου, ο αδερφός σου, ο γιος της, η τραγική κατάληξη των δολοφονικών πράξεών μας. Η εισαγωγή που έκανα χαρακτηρίζεται από μη πρωτότυπη έως κλισέ, αλλά σήμερα δεν έχω σκοπό ούτε να επεξεργαστώ, να επιμεληθώ ή να πρωτοτυπήσω. Το κείμενο αυτό δε χρειάζεται φκιασίδια· η αλήθεια δε χρειάζεται φκιασίδια.

Πριν συνεχίσω, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω κάτι:  Bullying Bullying Bullying Bullying Bullying.  Το συγκεκριμένο γλωσσικό δάνειο, «ωραιοποιεί» ή, αν θέλετε «μαλακώνει», κάπως την αντίστοιχη λέξη, που υπάρχει στο ελληνικό λεξιλόγιο: κακοποίηση, εξαναγκασμός, εκφοβισμός- είτε ψυχικής είτε σωματικής φύσεως. Οπότε, μη περιμένετε να αναφέρω στο άρθρο την άλλη, την «ωραία»  τη λέξη.

Την πρώτη μέρα της εξαφάνισής του, δεν έδωσα σημασία· σκέφτηκα, «υστερικοί γονείς. Θα τσακώθηκε για κάποιον λόγο μαζί τους, δε θέλει να τους μιλήσει και αυτοί σήκωσαν τον κόσμο στο πόδι». Τότε μου ήρθε στο μυαλό μια απ` τις χαρακτηριστικότερες ατάκες ελληνίδας μάνας· ξανασκέφτηκα, «κι εγώ με το παιδί μου έτσι θα αντιδρούσα». Κάποια στιγμή ξεκίνησαν και τα πρώτα στοιχεία περί κακοποίησης· σκέφτηκα την υπόθεση του Άλεξ , «η υπόθεσή του δε θα `χει αίσιο τέλος», έχοντας μια απειροελάχιστη ελπίδα να μην επαληθευτώ. Δεν ξέρω τι και πόσα ισχύουν απ` όλα όσα ειπώθηκαν, το μόνο που ξέρω είναι ότι ο Βαγγέλης έκρυβε πολύ πόνο στην ψυχή του.

Όντας παιδί που έχει υποστεί ψυχολογική κακοποίηση στο σχολείο, καταλαβαίνω πως αισθανόταν ο Βαγγέλης. Μπορεί να μην ήταν ο βασικότερος λόγος, αλλά σίγουρα έπαιξε ρόλο στην απόπειρα αυτοκτονίας που είχα κάνει στα 17 μου. Δεν έχει νόημα επί του παρόντος να μπω σε λεπτομέρειες, μπορώ να πω όμως με σχετική βεβαιότητα, ότι ένας άνθρωπος πρέπει να είναι τρελός μαζοχιστής, για να επιλέξει να αυτοκτονήσει με αυτόν τον τρόπο.

Δεν πιστεύω ούτε σε θεούς ούτε σε παναγίες. Πιστεύω, όμως, ότι έγινες αστρική σκόνη και αυτή τη στιγμή περιπλανιέσαι ανάμεσα στ` άστρα και τους πλανήτες· γιατί για μένα παράδεισος είναι ό,τι αγαπάει καθείς περισσότερο, εγώ αγαπώ το διάστημα και θέλω να σε φαντάζομαι εκεί. Βασανίστηκες πολύ, γι` αυτό και «έδωσες»  τέλος στη ζωή σου. Καλύτερα έτσι, τουλάχιστον ηρέμισες και έγινες ένας κοσμικός ταξιδιώτης.

Δε χρειάζεται και δε θέλω να απευθυνθώ σε κάποιον άλλον. Η δικαιοσύνη γνωρίζει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Η οικογένειά του ας ζήσει με τις ενοχές της, καθώς δε στήριξε το παιδί της όταν και όσο έπρεπε. Οι δολοφόνοι του ας βασανίζονται από τις τύψεις τους, ας τιμωρηθούν όπως τους αξίζει και- κυρίως- ας συνειδητοποιήσουν τις πράξεις τους πριν βρεθεί στον δρόμο τους και ένας ακόμα Βαγγέλης.

Καλό βράδυ!