Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Μ` έναν σουγιά για φυλαχτό...





Καλησπέρα σας! Ένα ποίημά μου. Απλά…

Ξύπνησα εδώ…
σε ένα δωμάτιο λευκό, στρογγυλό και ψηλοτάβανο,
με ένα έρημο παράθυρο κάπου εκεί ψηλά
με κάγκελα πολλά
και μια πόρτα βαριά, μεταλλική
για να `μια ασφαλής
έτσι μου `χαν πει.
Δε θυμάμαι πως βρέθηκα εδώ
ούτε και θέλω να μάθω.
Μόνο το γιατί με τρώει.
Θα μου πει κανείς;!

Γρηγόρη, Βάσω…;
Παιδί ήμουν,
κι αν είπα ψέμα,
κι αν έκανα το σφάλμα, 
Συγγνώμη ταπεινά ζητώ,
Γι` αυτό με φέρατε εδώ;

Φίλοι μου, καλοί μου φίλοι…;
Παιδί ήμουν,
κι αν έκανα κάτι που σας πείραξε,
κι αν είπα κάτι παραπάνω,
Συγγνώμη ταπεινά ζητώ,
Γι` αυτό με φέρατε εδώ;

Δάσκαλοι, αρωγοί μου…;
Παιδί ήμουν,
κι αν ήρθα αδιάβαστη,
κι αν έκανα φασαρία,
Συγγνώμη ταπεινά ζητώ,
Γι` αυτό με φέρατε εδώ;

Κοινωνία, αγνή μου…;
Παιδιά ήμασταν,
κι αν τσατιζόμαστε
που καταπατάν το δικαίωμα μας στη ζωή,
κι αν εκνευριζόμαστε
που κλέβουν τα όνειρά μας,
κι αν θυμώνουμε
που μας διαφθείρουν,
κι αν κρίνουμε
τα λάθη των μεγάλων,
κι αν φωνάζουμε
που μας δολοφονούν εν ψυχρώ,
κι αν διαμαρτυρόμαστε
που αδιαφορούν για μας,
κι αν κραυγάζουμε
που αδικούν τις αξίες μας,
κι αν ουρλιάζουμε
για τον βιασμό της Μάνας μας,
Εγώ- Συγγνώμη πια δε ζητώ…
Γι` αυτό με φέρανε εδώ…
                                                                                          -Αθήνα, Σάββατο 26.03.2011-

Καλό ξημέρωμα.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Όταν ο Σωκράτης πήγε για... φραπέ






Καλησπέρα σας!


Μόλις διάβασα το άρθρο «O ANTIΛΟΓΟΣ "ΣΤΟ 100 ΛΟΓΟΙ ΠΟΥ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ», απ` το ιστολόγιο του Snake ( http://badassmoviesblog.blogspot.com/).

& ναι! Τελικά είμαι 100% σίγουρη! Η γενικευμένη μαλακία στην Ελλάδα δεν στερεύει ποτέ! Εγώ θεωρώ υπερβολικές αυτές τις μαλακίες που γράφει κάθε κομπλεξαρισμένος Νεοελληνάρας & όχι αυτά που γράφει ο Snake!

Γιατί να είμαι υπερήφανη;

Επειδή, η χώρα μου είναι πρωταθλήτρια της λαμογιάς, του ρουσφετιού, του συμφέροντος, της μίζας, της α(ν)εργίας, της κουτοπονηριάς, του συμφέροντος, του μότο «ο θάνατος σου η ζωή μου» ή -εναλλακτικά- «να `μαι καλά ΕΓΩ & στα αρχίδια μου οι άλλοι»; Επειδή, η παιδεία μας φτάνει στο επίπεδο: «Δες έναν παλιομαλάκα! Κουνήσου ρε γαμώ το στανιό μου, έχουμε ένα σωρό γαμωδουλειές να κάνουμε!»;  Επειδή, ο κάθε ασυνείδητος πετάει –στην καλύτερη των περιπτώσεων- τη γόπα  απ` το παράθυρο του αυτοκινήτου του για να μη λερώσει την κουρσάρα του (την οποία αγόρασε με τα χρήματα της επιχορήγησης για 10.000 ρίζες ελιές ενώ αυτός δεν έχει ούτε το 1/3 των ριζών) & παρεξηγηθεί η χαζογκόμενά του;

Επειδή, ακούω από παιδιά της ηλικίας μου να κοιτάνε το επάγγελμα που θα επιλέξουν να τους εξασφαλίζει χρηματικές απολαβές & ΟΧΙ να τους ολοκληρώνει (συγχαρητήρια στους γονείς & την κοινωνία!); Επειδή, ακούω από αγόρια της ηλικίας μου να θέλουν μία γκόμενα (κατά κόσμον μουνάρα)  μόνο & μόνο για να την πηδήξουν & ας έχει IQ ραδικιού & προσωπικότητα 0 (συγχαρητήρια για άλλη μια φορά στους γονείς & την κοινωνία!); Επειδή, ακούω κορίτσια της ηλικίας μου να λένε ότι θέλουν να βρουν έναν ματσωμένο για να τους κάνει ακριβά δώρα & να τους πηγαίνει σε χλιδάτα club (βλ. 2 προηγούμενα);

Επειδή, στρέφουμε τους τουρίστες προς την Τουρκία (& την κάθε Τουρκία), καθώς οι άνθρωποι εκεί είναι ΠΙΟ ευγενικοί & εξυπηρετικοί & οι τιμές πολύ ΠΙΟ λογικές;

Επειδή, το πρωί στη δουλειά καίγεται το τηγάνι του διπλανού μου & δεν το βγάζω από τη φωτιά ενώ το βράδυ πίνω μπύρες μαζί του;

Επειδή, είμαστε μία από τις χώρες με τα περισσότερα ταμπού από το σεξ μέχρι την πολιτική; Επειδή, στα κοινά 16-44 έχουν πέραση τα τούρκικα & τα χαζοελληνικά σίριαλ, η Πάνια, το dancing with papars, το just the 2 of ass, ο Bieber, o Βέρτης & το Sex & the City;


& όχι, μη μου αρχίσετε τα: «Όταν οι Έλληνες δημιουργούσαν πολιτισμό, οι ξένοι παίρνονταν με τους μπαμπουίνους στις μπανανιές/ Όταν ο Πλάτωνας αγόρευε & ο Αριστοφάνης έγραφε κωμωδίες, αυτοί δεν είχαν ανακαλύψει ούτε τη φωτιά». Κατ` αρχάς, ας ξεκαθαρίσουμε κάτι: ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΜΑΚΑΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ!!! Ούτε με τον Σωκράτη, ούτε με τον Ελύτη, ούτε με τη Μερκούρη (προς αποφυγήν παρεξηγήσεων εννοώ τη Μελίνα & όχι την Ειρήνη), ούτε με τον Κακογιάννη. Εν συνεχεία, θα επαναλάβω το: ΟΠΟΙΟΣ ΠΡΟΣΚΟΛΛΑΤΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΔΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΠΑΡΟΝ & ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΕΙ ΜΕΛΛΟΝ!!!

Τα είπα & ξέσπασα! Τώρα ποιος τ`  άκουσε είναι ένα άλλο θέμα! Πάντως, σ` ευχαριστώ πολύ Snake για την αφορμή που μου έδωσες μέσα απ` το blog σου.

Καλό ξημέρωμα!

Οι Έρωτες & τα Πάθη μου





Καλησπέρα σας. Χειμώνιασε για τα καλά & μ` αρέσει!

Στο άρθρο Φοβάμαι... αναφέρομαι σε όλα όσα με φοβίζουν. Σήμερα θα μιλήσω χωρίς φόβο (αλλά με πολύ πάθος) για τα πράγματα που με γεμίζουν & γενικά γι` αυτά που λατρεύω!

Τί αρέσει στη Φλου, λοιπόν; Μ` αρέσουν τα μακαρόνια όπως & αν είναι, εκτός κι αν έχουν ψάρι (πλην σολομού & θαλασσινών- ας το έχουν υπόψη όσοι θα μου κάνουν τραπέζι μελλοντικά), τη μπύρα, το martini (dry: τριμμένος πάγος, μία φέτα λεμόνι & ελαφρώς χτυπημένο, παρακαλώ), τρίγωνα Πανοράματος (Ξεσσαλονίκη for the win!), Brezel (αδυναμία στη Γερμανία, τι να κάνω;).

Λατρεύω υπερβολικά το θέατρο, το διάβασμα, τη μαγειρική & τη μουσική. Ο μεγαλύτερος έρωτάς μου είναι ο κινηματογράφος! Δεν ξέρω πόσα χρήματα έχω ξοδέψει σε DVDs  και σε εισιτήρια (καλά όχι ότι τα βιβλία & τα CDs  πάνε πίσω…). & φυσικά θα συνεχίσω να ξοδεύω! Άλλωστε, όπως έχει πει & ο μεγάλος Νίκος Νικολαΐδης: «Το σινεμά είναι μία καλή άμυνα απέναντι στο φάντασμα του θανάτου. Σου πολλαπλασιάζει τον χρόνο, τις σχέσεις σου, τις ιστορίες σου, και όσο μοναχικός και απόμακρος και αν είσαι, ξαφνικά διαπραγματεύεσαι πέντε χιλιάδες εικόνες, τοπία, σχέσεις και εκεί διακτινίζεσαι, κοντράρεις τον θάνατο και διαμαρτύρεσαι...». Α, ρε Νίκο…

Λατρεύω την παρεούλα μου πολύ πολύ πολύ. Μου λείπουν οι καφρίλες μας, οι μαλακίες μας & γενικά μου λείπετε εσείς μικρά & τρελά συκωτάκια μου! Αγαπώ τον Don Corleone, το ψάρι μου! Είναι μεγάλη μαφία! (Για τους γονείς μου, δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι…)

Αγαπώ το φθινόπωρο & τον χειμώνα γιατί είναι μελαγχολικοί και μυστηριώδεις. Μ` αρέσει η βροχή μετά από μία εκδρομή με καλή παρέα. Μ` αρέσει έξω να χιονίζει ή να βρέχει & εγώ, μέσα να πίνω ζεστή σοκολάτα, δίπλα στο τζάκι & να διαβάζω ένα καλό βιβλίο. Με ξεκουράζει ένα «άκυρο» τηλέφωνο από πρόσωπα που αγαπώ για να δουν τι κάνω. Με χαροποιεί ένα μήνυμα για καφεδάκι από αγαπημένα πρόσωπα μόνο & μόνο για να μου φτιάξουν το κέφι. Τρελαίνομαι για αφήξεις- έκπληξη από πρόσωπα που μου λείπουν. Αγαπώ τη θάλασσα, τον άνεμο, τα δάση, τη νύκτα, το φεγγάρι, μια βόλτα στην παραλία.

Με ταξιδεύει η μουσική του Ξυλούρη,  του Hendrix, του Χατζιδάκι, των Doors, των Κόρε. Ύδρο, των Queen, των Διάφανων Κρίνων, του Tankian, των Τρυπών, του Dylan, του Σιδηρόπουλου, των Pink Floyd, του Άσιμου, των Rammstein, της Αλεξίου.

Με μαγεύει η γραφή της Γώγου, του Goethe, του Καβάφη, του Lorca, του Καρυωτάκη,  του Dostoyevsky, του Αναγνωστάκη, του Gorky, του Αλεξάνδρου, του Brecht, του Καζαντζάκη, του Mann, του Steinbeck, του Ibsen.

Με σαγηνεύει το σινεμά του Νικολαΐδη, του Wenders, του Bergman, του Henckel von Donnersmarck,  του Visconti, του Becker, του Kubrick, του Romero (στις παλιές καλές του εποχές), του Lubitsch (Garbo laughs!), του Haneke, του Polanski, του Jodorowsky, του Herzog, του Pasolini, του Murnau.

Μου δίνει ζωή η πένα (πληκτρολόγιο, στυλό, μολύβι- πείτε το όπως θέλετε). Δε μπορώ να φανταστώ- πλέον- τη ζωή μου χωρίς χαρτί & πένα! Ανακάλυψα σε τι είμαι καλή- έτσι νομίζω δηλαδή- ή (αν θέλετε καλύτερα) τι με γεμίζει! Δε μπορώ να ζήσω χωρίς το γράψιμο. Ένα άρθρο στο blog, έναν στίχο ή μια γραμμή ένα κάτι, είναι πλέον βιολογική ανάγκη!

Θα σας καληνυχτίσω  με ένα απ` τα αγαπημένα μου κομμάτια.

Καλό ξημέρωμα!






Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

Είναι στιγμές που τρελαίνομαι, ΓΙΑΓΙΑ!



Καλησπέρα σας. Κατέβηκα χθες Σύνταγμα για το προκαθορισμένο μάθημα. Ήρθα σε αντιπαράθεση με τους γονείς μου, καθώς δεν ήθελαν να πάω για ευνόητους λόγους. «Αφού & πέρυσι όποτε γίνονταν επεισόδια, τα μαθήματα διεξάγονταν κανονικά & οι μισοί μαθητές  πήγαιναν, γιατί να χάσω το μάθημα;», ωρυόμουν. Με τα πολλά τους έπεισα. Πριν ξεκινήσω μου ήρθαν –ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΤΥΧΗ!!!- τα λόγια ενός καθηγητή μου (ευχαριστώ πολύ Μιχάλη!) στο μυαλό: «Όταν με το καλό θα γίνετε φοιτητές & θα πηγαίνετε σε πορείες για να μάχεστε για τα δικαιώματά σας, να έχετε ΠΑΝΤΑ μαζί σας 3 πράγματα: βαζελίνη, για να βάζετε κάτω απ` τα μάτια, μαντήλι για να καλύπτετε μύτη- στόμα & αθλητικά παπούτσια για να μπορείτε να τρέχετε!». Αφού σιγουρεύτηκα ότι τα είχα όλα μαζί μου, ξεκίνησα.

Όταν έφτασα στη στάση «Πανεπιστήμιο», έβλεπα κόσμο να κατεβαίνει γοργά τις σκάλες με μαντήλια & δακρυσμένα μάτια. Ρώτησα ένα παιδί αν η Παν/μίου είναι καθαρή από συμπλοκές. «Μόνο δακρυγόνα και καπνοί υπάρχουν. Τα επεισόδια γίνονται στο Σύνταγμα», μου είπε διστακτικά & επιφυλακτικά. «Να προσέχεις», μου τόνισε ενώ έφευγα. Έκλεισα στόμα- μύτη με μαντήλι, έβαλα liposan κάτω απ` τα μάτια & ξεκίνησα αποφασιστικά.

Πρώτη φορά βρέθηκα στο κέντρο με επεισόδια. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική. Δυσκολεύτηκα να αναπνεύσω ενώ τα μάτια μου βούρκωσαν. Έβλεπα ανθρώπους να κατεβαίνουν την Παν/μίου, άλλοι με «κλαμένα» μάτια & άλλοι βήχοντας ενώ οι πιο οργανωμένοι είχαν «περίγραμμα» Maalox στα μάτια & φορούσαν (αντιασφυξιογόνες) μάσκες. Με τον κόσμο που κατεβαίνει την Παν/μίου να πληθαίνει & την ατμόσφαιρα να γίνεται όλο & πιο αποπνικτική, γύρισα σπίτι αφού το μάθημα αναβλήθηκε.

Υπήρχε μία περίεργη ατμόσφαιρα στο κέντρο & δεν ήταν εξαιτίας των δακρυγόνων. Ένιωθα σαν να βρίσκομαι μέσα σε ένα ενεργό ηφαίστειο, το οποίο ανά πάσα στιγμή μπορεί να εκραγεί.

Η κατάσταση είναι πλέον τεταμένη. Φαινομενικά έχει ξεκινήσει ένας «πόλεμος» ανάμεσα σε λαό- κυβέρνηση. Αυτός ο πόλεμος, όμως, γίνεται ανάμεσα στον ίδιο τον λαό.( & δεν εννοώ τον περίφημο «εμφύλιο» που διατυμπανίζουν οι σοφοί δημοσιογράφοι. Ο εμφύλιος περικλείει ιδεολογίες, «πιστεύω» & πεποιθήσεις. Eίναι ένα μάτσο κωλόπαιδα εναντίον διαδηλωτών. Για αυτό, παρακαλώ τους σοβαροφανείς δημοσιογραφίσκους, να ανοίξουν κανένα βιβλίο ιστορίας & πολιτικής, για να μπορούν να εκφέρουν πιο εμπεριστατωμένες απόψεις!). Οι υπεύθυνοι καθαριότητας του δήμου δεν μαζεύουν τα απορρίμματα, οι εργαζόμενοι των Μ.Μ.Μ. & των δημόσιων υπηρεσιών απεργούν. Ποιους θίγουν αυτές οι απεργίες, τους πολιτικούς; Αυτοί διαμένουν εις τας Εκάλας & τα Κολωνάκια, απ` όπου τα σκουπίδια μαζεύονται. Και τα Μ.Μ.Μ.; σιγά το πρόβλημα, με τη λίμο πάνε στην ιερή εργασία τους. Αντίθετα, όλα αυτά βλάπτουν τους φοιτητές, που βλέπουν την εξεταστική & το 6μηνό τους να χάνονται & τους εργαζομένους, που για να πάνε στη δουλειά τους πρέπει να χρησιμοποιήσουν το αυτοκίνητο με τη βενζίνη να κοντεύει τα 2 .

Πρέπει να ενωθούμε όλοι μαζί. Όχι, όμως για να κάνουμε δύσκολη τη ζωή των συνανθρώπων μας, αλλά προς όφελος της κοινωνίας. Για μια φορά, ας ακούσουμε τους αρχαίους προγόνους μας και ΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΠΑΝΩ ΑΠ` ΤΟ ΑΤΟΜΙΚΟ. Αν η απεργία γίνει «λευκή» (πραγματοποίηση μόνο όσων καταγράφονται στο συμβόλαιο) τότε θα προκληθεί μεγαλύτερη σύγχυση στον κρατικό μηχανισμό & όχι στον κόσμο.

Εδώ που τα λέμε & οι φοιτητές το ίδιο ανεύθυνοι είναι. Γιατί; Διότι δεν κάνουν κατάληψη οι ίδιοι οι φοιτητές αλλά οι πασπ, δαπ, μαπ & πέη μπλε. Οι περισσότεροι δε θέλουν την κατάληψη, διότι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ή απλά δε γουστάρουν να γίνουν αιώνιοι φοιτητές. Αλλά παίρνοντας το πτυχίο θα βρουν δουλεία; Κάντε κατάληψη για το μέλλον σας! Συμφωνώ & με τις 2 απόψεις. Δεν μπορώ να σου στερήσω το δικαίωμα διαμαρτυρίας, αλλά & εσύ δεν έχεις το δικαίωμα να μου στερήσεις το δικαίωμα στη μάθηση, διότι αυτό είναι μεγαλύτερη δικτατορία. Ντρέπομαι πάρα πολύ που τα κομματόσκυλα ανήκουν στη γενιά μου, διότι θα κάνουν τα ίδια λάθη, τις ίδιες μαλακίες με τους πολιτικούς του σήμερα. Πίστευα πως εμείς θα ήμασταν σωστοί, θα αλλάζαμε την ιστορία…

& οι κουκουλοφόροι; Ωραίο το κολπάκι των κομμάτων «βάζω- 100- νταήδες- να- τα- κάνουν- γυαλιά- καρφιά- &- να- προβάλλουν- την- ειρηνική- πορεία- διαμαρτυρίας- ως- επεισόδια», αλλά φτάνει! Δεν το τρώμε πλέον το παραμύθι σας!

Αστυνομικοί & Μ.Α.Τ. ελάτε απ` την πλευρά μας! Η δουλεία σας είναι να προστατεύετε & να υπερασπίζεστε τον κόσμο. Τι περιμένετε, λοιπόν;! Πετάξτε ασπίδες, όπλα & γκλοπ & ελάτε μαζί μας, δε θα βρεθεί ούτε ένας που θα επιχειρήσει να σας διώξει ή να σας λιντσάρει.

Είμαστε όλοι αδέρφια, παιδία της ίδιας μάνας με πολλά πάθη & μεγάλη ιστορία. Αν ένας λαός ενωθεί μπορεί να κάνει θαύματα. Αλλά & με το να διαμαρτυρόμαστε τι καταφέρνουμε; Αν δεν δοθούν λύσεις άμεσα δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Πρέπει να ρίξουμε λύσεις στο τραπέζι εμείς πρώτοι, ΤΩΡΑ! ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!

Σε κάποιους μπορεί να μην άρεσε η γλώσσα που χρησιμοποίησα, καθώς δε συνηθίζω να μιλάω έτσι. Αν προσβληθήκατε, συγγνώμη, αλλά δε θα ζητήσω συγγνώμη. Αυτοί οι καθωσπρεπισμοί μας φάγανε τόσα χρόνια & φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Ζητώ συγγνώμη για τη ροή του κειμένου μου, διότι «χάνει» από συνοχή. Είμαι, όμως, συγχυσμένη & εξοργισμένη & όποτε είμαι έτσι επικρατεί σύγχυση & στον προφορικό & στον γραπτό λόγο μου.

Καλό σας βράδυ!





Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Επιμύθιο...




Καλησπέρα σας! Τί να πω; Απλά μία δημιουργία μου:

Σαν τον αετό
που έστελνε ο Δίας στον Προμηθέα κάθε μέρα
και του έτρωγε το συκώτι,
Έτσι κι ο Έρωτας με βασανίζει,
αργά.
Σαν το σαράκι
που κατασπαράζει τα σωθικά,
Έτσι κι Έρωτας με αποδυναμώνει,
αργά.
Σαν το πικρό φαρμάκι
που στάζει στα χείλη σταγόνα- σταγόνα
και κυλάει,
Έτσι κι ο Έρωτας με σκοτώνει,
αργά.

Η πικρή αυτή ηδονή,
Το γλυκόπικρο αυτό βάσανο,
Ο γλυκός αυτός θάνατος,
με διαλύει.
Όμως, όσες ζωές κι αν είχα,
θα τον ξαναζούσα
τον ίδιο  θάνατο, το ίδιο βάσανο, την ίδια ηδονή.
Τίποτα δε θ` άλλαζα:
Ίδιοι πρωταγωνιστές, ίδια κοστούμια και σκηνικά ίδια.
Με μαύρα φεγγάρια σε συννεφιασμένους ουρανούς,
Με Έρωτες ανάμεσα σε ξένα πρόσωπα,
Κι Έρωτες δίχως παρόν και μέλλον.
Έρωτες χωρίς ανταπόκριση και τραγική κατάληξη…

Ο Έρωτας,
Αυτός ο μικρός φτερωτός διάβολος…
Όπως ο ήλιος το χάραμα γλιστρά
σα ντροπαλό παιδί απ` τις χαραμάδες
και πλαγιάζει στο κρεβάτι σαν εραστής,
έτσι κι έρωτας εισβάλλει στις ζωές μας.

(Ο ήλιος πάντα ανατέλλει
Μα και κάποτε θα δύσει…)
                                                                           -Ρόδος, Τρίτη 01.02.2010- 

Καλό ξημέρωμα!


Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες...



Καλησπέρα σας! Και κατ` αρχάς καλός σας μήνας!

Έχω πέσει σε κατάθλιψη… «Γιατί;». Διότι έχω χάσει την έμπνευσή μου. «Άσε μας ρε κοπελιά, εδώ ο πλανήτης χάνεται & εσύ μας μιλάς για εμπνεύσεις & μαλακίες!». Εσύ φίλε μου, που είσαι πάντα με τον καλό λόγο στο στόμα, τι ζόρι τραβάς; Αφού, ό,τι κι αν γράψω, πάντα θα διαβάσεις το άρθρο μου, τι σχολιάζεις; Άσε με στον πόνο μου χωρίς σχόλια, παρακαλώ!

Κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες, κάθε μέρα μαγειρεύω πατάτες! Έχω χάσει τη φαντασία μου! «Επ, κλεμμένο! Μαζέψουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!». Δανεισμένο, όχι κλεμμένο φίλε μου. Δανεισμένο από τη γυναίκα που αποτέλεσε πηγή έμπνευσης μου αρκετές φορές και πρώτα- πρώτα για τον τίτλο του ιστολογίου μου!

Τέλος πάντων. Ψάχνω απεγνωσμένα για έμπνευση! Για να είμαι σε δημιουργική φάση πρέπει να είμαι ή ερωτευμένη (είχα φτάσει στο zenith της δημιουργίας  μου- ή καλύτερα είχα έμπνευση στο φουλ! ) ή χαλαρή. Τι εννοώ; Να μην έχω νεύρα, άγχος (σπάνιο αυτό) και γενικά να μην έχω τρεχάματα. Το 1ο δεν έχει έρθει ακόμα (lucky me!!!). Όσον αφορά το 2ο, αυτή είναι η πιο «άσ` τα να πάνε» περίοδος της ζωής μου! Οπότε που να βρω φαντασία.

Το μόνο που ζητάω είναι την έμπνευσή μου! Ζητάω πολλά;  Ποτέ δεν έχω ζητήσει κάτι απ` τη ζωή (καλά όλο & κάτι έχω ζητήσει & εγώ σαν άνθρωπος, καταλαβαίνεται  τι εννοώ…), έχω παλέψει γι` αυτά που ήθελα & ποτέ τίποτα δεν μου ήρθε «δεξιά» χωρίς να προσπαθήσω. Είναι η πρώτη φορά που ζητάω κάτι με τόσο πάθος. Το να γράφω μου δίνει ζωή! Είναι απ` τα λίγα πράγματα που με γεμίζουν & με ολοκληρώνουν ως άνθρωπο! Δε θα μπορούσα –τώρα πλέον- να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς πένα & χαρτί- ή για να εκσυγχρονιστώ laptop.

Θα σας καληνυχτίσω με ένα κομματάκι που μόλις ανακάλυψα στο youtube!

Καλό ξημέρωμα!